Na jaren ‘Hart van Nederland’ te hebben gepresenteerd, stapte Selma van Dijk in 2021 over naar ‘NPO Klassiek’. Voor haar valt hier alles op zijn plek. ‘Er is veel liefde voor klassieke muziek.’
“Bij ons thuis was er altijd muziek, ik ben ermee opgegroeid. Mijn vader, Louis, (Louis van Dijk, een van Nederlands bekendste pianisten, red.) begon elke ochtend stipt om 9 uur met studeren. Hij hield van improviseren, was daar ook erg goed in. Om dat te kunnen doen, moest hij zijn techniek op peil houden. Dat vereiste een hoop studie. Het lag voor de hand dat ik als klein meisje ook een instrument ging bespelen, het werd viool. Zingen kan ik ook, ik heb jarenlang samen met mijn vader opgetreden. Ik ben heel blij dat ik mijn liefde voor muziek doorgeef aan mijn kinderen. Mijn zoon heeft een platenspeler en ik hoor hem regelmatig platen van zijn opa draaien. Op zulke momenten kan ik mijn geluk niet op.”
“Toen ik naar het conservatorium ging, wist ik nog niet precies wat ik wilde worden. Ik dacht dat dat aan het einde van mijn opleiding wel volstrekt duidelijk zou zijn. Dat was het niet: toen ik was afgestudeerd als docerend musicus, wist ik het nog steeds niet. Ik zag mezelf niet dag in, dag uit lesgeven en ik ben niet handig genoeg als violist om in een orkest te spelen. Via een vriendin ben ik bij de televisie terechtgekomen. Het was toeval, maar ik vond het eerste moment geweldig. Het mooiste bij Hart van Nederland vond ik de menselijke verhalen. We konden als programma soms echt het verschil maken voor mensen, bijvoorbeeld door geld in te zamelen om de behandeling van een ernstig ziek kind te bekostigen. Dat vond ik de fijnste items om te presenteren.”
‘Helemaal niet, ik geniet van elke dag. Omdat mijn moeder zo jong is overleden, leef ik misschien nog bewuster en beseffen mijn man en ik dat je van elke dag iets moois moet maken. En ik vind het heel fijn dat ik me nu om veel dingen minder druk maak. Vroeger vond ik het heel belangrijk wat mensen van me vonden, dat heb ik niet meer. Ook was ik te meegaand en conflictmijdend; ik kan het nu veel beter aangeven als ik iets echt niet wil. En ik merk dat mensen het ook helemaal prima vinden als ik ‘nee’ zeg. Zo makkelijk is het dus blijkbaar. Dat had ik eerder willen ontdekken, maar kennelijk is het iets dat nu pas op mijn pad komt.’”
Tekst: Lieneke van der Fluit