L'hiver dernier (2012)

De Amerikaanse Belg John Shank streek neer in Zuid-Frankrijk om zijn debuutfilm te wijden aan de teloorgang van het traditionele plattelandsleven. In prachtige beelden brengt hij een ode aan de boeren.

De boerenzoon Johann (Vincent Rottiers) heeft na de dood van zijn vader de boerderij overgenomen. In een majestueus heuvellandschap waakt hij over zijn koeien en probeert hij de boel draaiende te houden. Hij brengt geregeld de nacht door bij zijn vriendin Julie (Anaïs Demoustier) en af en toe komt zijn gehandicapte zus Marie (Florence Loiret Caille) een weekendje bij hem logeren. Verder is hij dag en nacht in de weer; hij loopt over de velden, houdt de conceptie en geboorte van zijn beesten in de gaten, houdt wolven uit de buurt, onderhoudt gebouwen en gereedschappen en vergadert met de andere leden van de coöperatie. Veel boeren hebben het financieel moeilijk en menigeen denkt erover in zee te gaan met de grootgrondbezitter Hélier (Michel Subor). Johann is echter heel eigenwijs en wil op de oude voet verdergaan. Ooit zal het toch wel weer beter gaan! Tot op een dag zijn schuur afbrandt en de verzekering niet direct uitkeert. Hoe lang houdt Johann dit nog vol?

Weemoedige sfeer
Het thema van de verdwijnende boeren is eerder te zien geweest, zoals in het prachtige documentairedrieluik van Fransman Raymond Depardon, dat hij in 2008 afsloot met 'La vie moderne'. Ook dichter bij huis speelde dit onderwerp al, zoals in 'Het is een schone dag geweest', waarin filmmaker Jos de Putter het laatste jaar vastlegde van het boerenbedrijf van zijn bejaarde ouders. Regisseur John Shank, geboren in de Amerikaanse Mid-West en filmer in Brussel, besloot er echter een speelfilm aan te wijden. Maar dan wel een die oogt als een documentaire, met een laag tempo, weinig dialogen, schitterend camerawerk en het verbluffende landschap van het Zuid-Franse Centraal Massief. Shank weet de beoogde weemoedige sfeer uitstekend te treffen. Een Franse krant noemde de film al 'Een requiem voor een verdwenen wereld'. Zeker in Frankrijk is de leegloop van het platteland geen verzinsel. 'L'hiver dernier' is dan ook uiterst actueel. Rottiers draagt de film met het grootste gemak. De andere personages raken daardoor helaas wat ondergesneeuwd.