Caesar must die (2012)

De gebroeders Taviani, de makers van 'Kaos', hebben voor 'Caesar must die' de Gouden Beer in Berlijn gewonnen. Hierin maken lang gestrafte gevangenen zich op voor een rol in Shakespeare's 'Julius Caesar'.

Op een podium voor een zaal met publiek in een zwaarbeveiligde afdeling van de Rebibbia-gevangenis in Rome voltrekt zich een bijzonder tafereel: Julius Caesar wordt door een aantal Romeinse senatoren neergestoken en krijgt de genadestoot van zijn vriend Brutus. Een halfjaar eerder werd de aanzet tot dit alles gegeven. Onder de gevangenen worden audities gehouden voor een opvoering van Shakespeare's toneelstuk 'Julius Caesar'. Elke gegadigde krijgt de opdracht zichzelf tweemaal voor te stellen; eenmaal met verdriet en verlangen als emotie, de tweede keer met woede en ongeduld. Teksten in beeld maken duidelijk dat deze heren geen doetjes zijn; ze zitten straffen uit voor ontvoering, maffiapraktijken en moord, en zitten in het beste geval minimaal tien jaar vast. De hoofdrollen worden verdeeld: Julius Caesar (Giovanni Arcuri), Brutus (Salvatore Striano), Cassius (Cosimo Rega) en Marcus Anthonius (Antonio Frasca). Hierna worden de teksten gelezen en de scènes maandenlang gerepeteerd tot aan de langverwachte opvoering.Moordenaars spelen moordenaars
In de documentaire 'Young at heart' uit 2007 bleken gevangenen ontvankelijk te zijn voor het gezang van een bejaardenkoor. Ditmaal blijken de gevangenen zelf het podium te mogen betreden met een toneelvoorstelling. De gebroeders Paolo en Vittorio Taviani ('Padre padrone', 'Kaos', 'Fiorile') ontdekten dat toneel een jaarlijks gebruik is in de Rebibbia-gevangenis en besloten hier een film over te maken. Zij kozen voor 'Julius Caesar', en brachten hiermee Shakespeare's verhaal terug naar zijn oorsprong. Het is een openbaring om te zien dat zulke zware criminelen zich met zo veel toewijding storten op een literair meesterwerk: moordenaars spelen moordenaars. De meeste gevangenen staan voor het eerst op het podium, maar Salvatore Striano speelde sinds zijn vrijlating in 2006 al in o.a. 'Gomorra' en kwam speciaal voor deze productie terug naar de gevangenis. Een van de spelers zei na afloop: ?Sinds ik de kunst ontdekt heb, is mijn cel pas echt een gevangenis.? Dit enkele citaat doet verlangen naar meer. Helaas leren we de gevangenen verder niet kennen, en dat voelt als een gemis.