The hobbit (2012)

De hoge verwachtingen worden niet waargemaakt in het eerste deel van de hobbittrilogie. De beelden en de effecten zijn grandioos, maar het verhaal sleept voort en herhaalt 'The lord of the rings'.253 pagina's telt mijn meermaals gelezen versie van Tolkiens 'De hobbit'. Toen het nieuws kwam dat Peter Jackson liefst drie films van dat relatief dunne boekje zou maken, leek me dat een vrijwel onmogelijke queeste. Aan de andere kant had die regisseur met 'The lord of the rings' al drie prachtige films gemaakt over dezelfde wereld. Als iemand het kan, dan Peter 'Hobbit' Jackson. Helaas valt de eerste film toch wat tegen door veel herhaling en trage stukken.

Herhaling
Het verhaal over een hobbit, een tovenaar en dertien dwergen die een schat willen stelen van de draak Smaug is inhoudelijk te mager om tot drie films op te rekken. Het gemis aan plot wordt opgevuld met veel liedjes, gesprekken en flashbacks, maar dat zorgt er vooral voor dat de vaart niet in de film komt. Die duurt ook nog drie uur en dat is gewoon te lang. Bovendien heb je steeds het idee dat je naar 'The lord of the rings' zit te kijken. Weer een reisgezelschap dat naar een berg moet, weer gevechten met orks, weer dwergen, Gollem en Saruman.

Plaatjesboek
Alles mag er dan prachtig uitzien, het voelt als een herhaling en heeft niet meer de impact van destijds. Bovendien speelt Martin Freeman de hobbit Bilbo met een typisch Britse koelheid. Dat zorgt voor grappige momenten, maar die onderkoelde houding zorgt er tegelijkertijd voor dat zelfs een spannende situatie, zoals een achtervolging door wargs (enorme wolven), nooit echt spannend wordt. 'The hobbit' is een prachtig plaatjesboek, maar niet veel meer dan dat.