Paradies: Glaube (2013)

Geloof, hoop en liefde; de Oostenrijkse filmmaker Ulrich Seidl maakt er een opmerkelijke trilogie van. Dit tweede deel, dat losstaat van deel 1, gaat over een Oostenrijkse vrouw die haar grote liefde gevonden heeft in Jezus.

Anna Maria (Maria Hofstätter) is een Weense vrouw van middelbare leeftijd. Ze werkt in een ziekenhuis als röntgen-assistente, maar neemt een tijdje vrij om zich op andere zaken te richten. Haar leven staat sinds enige tijd namelijk vrijwel geheel in het teken van het katholieke geloof, waarbij ze Maria als voorbeeld en Jezus als haar grote liefde ziet. Ze gaat ver in haar devotie. Héél ver zelfs. Zo kastijdt ze zichzelf met een zweep, kruipt ze urenlang op haar knieën door haar huis en gaat ze in immigrantenwijken langs de deuren met een groot mariabeeld. Na twee jaar afwezigheid staat haar man ineens weer voor de deur. Hoewel, 'staat' is niet de juiste term; hij zit in een rolstoel. Deze Egyptische Nabil (Nabil Saleh) is door een ongeval half verlamd geraakt. Hij vindt het maar niets dat zij nu zo bezig is met haar geloof, maar waar hij echt pissig van wordt, is dat hij niet meer bij zijn vrouw in bed mag slapen. Ondanks zijn verlamming eist hij zijn portie echtelijke geneugten op...

De humor ontbreekt
In januari verscheen 'Paradies: Liebe' van filmmaker Ulrich Seidl. Dat eerste deel van zijn trilogie gaf een openhartig inkijkje in het sekstoerisme in Kenia, waar westerse vrouwen zich door lokale jongens laten verwennen. Die eerste film draaide om Teresa en in dit tweede deel staat Teresa's zus Anna Maria centraal. Seidl was oorspronkelijk documentairemaker, en dat is ook in zijn speelfilms terug te zien; die zijn buitengewoon realistisch. Dat effect bereikt Seidl door zijn acteurs (professionals én amateurs) zonder script te laten werken en ze hun teksten te laten improviseren. Ook stoort hij zich niet aan betuttelende Hollywood-preutsheid en toont hij het leven zoals het is, met de nadruk op ongegeneerde lichamelijkheid. Seidl is in 'Glaube' even consequent en rechtlijnig als in 'Liebe', maar de humor uit die eerste film ontbreekt hier volledig. Helaas gaat de film daardoor na verloop van tijd wat tegenstaan. De hoop is nu gevestigd op het slotstuk van de trilogie: 'Hoffnung'.