Infancia clandestina (2013)

De Argentijnse film 'Infancia clandestina' vertelt vanuit het oogpunt van een kind over de periode van de dictatuur in de jaren zeventig. De twaalfjarige Juan wordt meegesleept in de illegale activiteiten van zijn ouders.

Juan (Teo Gutiérrez Moreno) woont al enkele jaren met zijn ouders in ballingschap in Cuba. Vader Horacio (César Troncoso) en moeder Cristina (Natalia Oreiro) waren gevlucht voor de gruwelijke Argentijnse dictatuur onder leiding van Jorge Videla, die begon na de dood van president Juan Perón in 1974, en het afzetten van diens weduwe en opvolgster Isabel de Perón in 1976. Eind jaren zeventig vinden Juans ouders de tijd rijp om terug te keren en zich te voegen bij de verzetsbeweging van oom Beto (Ernesto Alterio). Met valse papieren en gescheiden van elkaar reist de familie via Brazilië terug naar Argentinië. Voor het oog van de buitenwereld werken ze op een chocoladefabriek, maar dat is slechts een dekmantel voor hun illegale activiteiten. Juan gaat onder de schuilnaam Ernesto gewoon naar school, waar hij verliefd wordt op klasgenootje Maria. Niemand mag echter met hem mee naar huis, want dat is te gevaarlijk.

Vriendinnetje Maria
Regisseur Benjamín Ávila verwerkt in zijn tweede speelfilm enkele autobiografische gegevens; zijn eigen moeder was een van de vele duizenden mensen die tijdens de dictatuur spoorloos verdwenen. Ávila koos daarom ook voor het perspectief van een kind. Iets dergelijks werd eerder gedaan in de Argentijnse Oscarwinnaar 'La historia oficial' (1985) en de Braziliaanse Gouden Beer-kandidaat 'The year my parents went on vacation' (2006). 'Infancia clandestina' bevat hier en daar wat actie, al zijn de meest gewelddadige scènes weergegeven in animaties. Voor het grootste deel onttrekken de verzetsacties zich echter aan het oog van hoofdpersoon Juan. Hij is meer gefocust op zijn vriendinnetje Maria en het bezoek van zijn oma aan hun schuiladres. Ondanks de constant aanwezige spanning is Juans oom Beto een luchtige verschijning, die als een extra vader op Juan past. De sfeer van de jaren zeventig is goed gevangen met wijde kleding en grote snorren. De jonge Teo Gutiérrez Moreno speelt erg goed en bezorgt de film een vierde ster.