Eat sleep die (2013)

De Zweedse film 'Eat sleep die' is een sociaal drama van de vriendelijkste soort. Het volgt het leven van een werkloze immigrante, maar ontbeert de zwaarte die de broers Dardenne en Ken Loach vaak in hun werk stoppen.

De jongvolwassen immigrante
Rasa (Nermina Lukac) werkt op de inpakafdeling van een groentegroothandel. Ze woont bij haar vader (Milan Dragisic), maar Rasa is kostwinner omdat pa vanwege allerlei lichamelijke klachten niet kan (of wil) werken. Als moslims zijn ze tijdens de Balkanoorlog in de jaren negentig naar Zweden gekomen, toen Rasa nog klein was. Zij is geheel ingeburgerd, maar haar vader spreekt gebrekkig Zweeds. Op een dag besluit de directie van het groentebedrijf een aantal mensen te ontslaan. Zo ook Rasa, hoewel ze een van de snelste inpaksters is. Ook haar collega en goede vriend Nicki (Jonathan Lampinen) verliest zijn baan, maar hij kan al snel bij zijn oom in het slachthuis terecht. Rasa volgt een sollicitatiecursus, waarin blijkt dat het zonder diploma's lastig is om in crisistijd ergens werk te vinden, zeker in het kleine dorp waar ze woont. En zonder rijbewijs is een baan elders ook niet zo eenvoudig. Dan dient er zich toch een mogelijkheid aan...

Natuurlijke vertelwijze
Regisseur en scenarioschrijver Gabriela Pichler baseerde het verhaal van haar eerste speelfilm 'Eat sleep die' deels op eigen ervaringen. Voor de cast koos ze vooral amateurs, waarbij ze met hoofdrolspeelster Nermina Lukac een lot uit de loterij trof. Lukac speelt de stevig gebouwde en hardwerkende Rasa met veel overtuigingskracht. Rasa is een sterke persoonlijkheid die de problemen op haar pad vol vertrouwen tegemoet treedt. Zelfs als haar pa een tijdje naar Noorwegen gaat en zij alleen achterblijft, maakt ze er het beste van. Ook al durft ze hem niet te vertellen dat ze haar baan kwijt is. Pichler vertelt haar verhaal op een natuurlijke wijze, die haast documentair aandoet. Bij gebrek aan heftige gebeurtenissen verslapt de spanningsboog halverwege een beetje, maar Rasa is innemend genoeg om haar tot het eind met belangstelling te blijven volgen. Thema's als racisme, discriminatie en de illusie van het Zweedse arbeidersparadijs worden aangestipt zonder dat er al te veel mee gebeurt. 'Eat sleep die' is geen absolute must-see, maar wel een aangenaam tijdverdrijf.