After the tone (2014)

Wat is film? Een verhaal verteld met beeld en geluid? Filmmaakster Digna Sinke waagt zich met 'After the tone' aan een bijzonder experiment door geen personages in beeld te brengen. Het resultaat is verbluffend sterk.

Een voicemailtekst zegt: ?Please leave a message after the tone.? De rest van de film bestaat uit ingesproken berichten op Onno's voicemail. Vrienden en collega's bellen om Onno te feliciteren met een prestigieuze ontwerpprijs die hij heeft gewonnen. Zijn moeder (Olga Zuiderhoek) belt om te vragen of hij taart kan meebrengen voor het verjaardagsfeest van zijn vader. Zus Annet (Rifka Lodeizen) informeert of ze zaterdag met hem kan meerijden naar dat feest. Zakenpartner Adriaan (Dragan Bakema) vraagt of Onno snel wil terugbellen, want ze hebben een afspraak met een stel opdrachtgevers. Vriendinnetje Saskia (Josefien Hendriks) meldt dat ze kattenbrokjes haalt. Na verloop van tijd bellen mensen bezorgd op om te vragen waar Onno uithangt, waarom hij niet terugbelt, wat er aan de hand is. Na een week meldt zus Annet dat ze de politie gaat inschakelen. Onno geeft echter geen krimp. Is hij ziek? Of dood? Op reis of overspannen? Weken en zelfs maanden later zijn er nog bellers die niet eens weten dat Onno vermist wordt, maar de intimi maken via de voicemail een heel verwerkingsproces door.

Geen mens in beeld
Scenarioschrijver Henk Burger had het script van 'After the tone' oorspronkelijk geschreven als hoorspel, maar filmmaakster Digna Sinke (bekend van de speelfilm 'Belle van Zuylen - Madame de Charrière' en de documentaire 'Weemoed & wildernis') zag er wel een film in. Met een uitzonderlijk laag budget is ze er toch in geslaagd het project te verwezenlijken. Voor de stemmen van de ingesproken berichten strikte ze enkele goede acteurs en een hele reeks vrienden en bekenden. De beelden bij de teksten filmde ze zelf; met haar camera op de fiets bezocht ze een park, een haven, een kruispunt etc. Ook bezocht ze enkele plekken in het buitenland, zoals Bratislava, Portugal en Bali. Elk personage dat te horen is, heeft een vaste locatie meegekregen; Adriaan een kantoorpand, Onno's moeder een plantsoen in Hengelo, vriendin Saskia een pand in Amsterdam. Geen enkel personage komt in beeld en dat zou saai kunnen zijn, maar het tegendeel is het geval. De teksten zijn ijzersterk, de beelden perfect passend. Door de berichten van de mensen om hem heen leer je Onno langzaam een beetje kennen, en dat is een prestatie van formaat in een film waarbij geen enkel personage in beeld komt. Sinke's vormexperiment is gedurfd maar volkomen geslaagd. In 2014 eindigde 'After the tone' dan ook op een eervolle zeventiende plaats in de publiekspoll van het filmfestival in Rotterdam. Regisseuse Digna Sinke hield tijdens het filmen een zeer lezenswaardige blog bij die te vinden is via deze link.