Encounters at the end of the world (2009)

Werner Herzog tussen de wetenschappers op Antarctica. Herzog is ditmaal nadrukkelijker dan anders een personage in zijn eigen film. Hij krijgt de kans met een transportvliegtuig mee te reizen naar het McMurdo onderzoeksstation op Antarctica, waar ruim duizend wetenschappers verblijven. McMurdo lijkt wel een mijnstadje, met zijn prefab gebouwen, sneeuwruimers en een enorme shuttlebus, die met een woordspeling 'Ivan the Terra Bus' is genoemd. Herzog legt hier het leven vast van de mensen die zich vrijwillig zo ver van de bewoonde wereld bevinden. Knappe koppen van over de hele wereld zijn in deze sneeuwwereld terechtgekomen om onderzoek te doen naar pinguïns, zeeleeuwen, vulkanen of het klimaat. Zelfs de vorkheftruckchauffeur blijkt over een academische titel te beschikken. Na aankomst wordt Herzog, zoals iedere nieuwkomer, onderworpen aan een overlevingscursus, waarbij vooral een blindemanszoektocht voor hilarische scènes zorgt.

Onderkoelde humor
Centraal in deze film staan de verhalen van de wetenschappers. Herzog zou echter Herzog niet zijn als hij daar niet door middel van montage en zijn koel-humoristische voice-over een eigen komische draai aan weet te geven. Een interview met een pinguïnonderzoeker die niets wil zeggen levert zo toch een van de aardigste scènes op. Dat geldt trouwens ook voor de pinguïn die zijn groep verlaat en de verkeerde kant oploopt. Herzog weet een goede combinatie te maken van verhalen over wezenlijk onderzoek, zoals bijvoorbeeld naar het smelten van de ijskap, en het vertier waarmee de wetenschappers zich in de lange, donkere maanden vermaken, zoals het spelen van luchtgitaar. De interview- en commentaarsessies worden afgewisseld met fenomenale onderwateropnamen van cameraman Henry Kaiser, die eerder ook filmde voor Herzogs docu 'The wild blue yonder'. Los van alle prachtige beelden is 'Encounters at the end of the world' ook een filosofische film, waarin wordt gesproken over de rol en het lot van de mens op aarde. Een minpuntje is echter dat Werner Herzog te veel verschillende mensen aan het woord laat, waardoor het eindresultaat te versnipperd is geworden.