Albert Nobbs (2012)

Dankzij haar zesde Oscarnominatie zal het haast niemand zijn ontgaan dat actrice Glenn Close in 'Albert Nobbs' een opmerkelijke rol neerzet. De setting is een groot hotel in Dublin, eind negentiende eeuw.Albert Nobbs is een van de vaste personeelsleden in het Morrison's Hotel in Dublin. Nobbs is een stille, bescheiden, attente bediende, die zo min mogelijk probeert op te vallen. Op een dag meldt de autoritaire hoteleigenares Mrs. Baker (Pauline Collins) dat het hotel geschilderd gaat worden. De schilder moet dan maar zolang bij Nobbs op de kamer slapen. Nobbs is onaangenaam verrast wanneer 's avonds blijkt dat deze Hubert Page breeduit in zijn bed ligt. Groter nog is de schok als Hubert binnen de kortste keren z'n grote geheim ontdekt: Nobbs (Glenn Close) is in werkelijkheid een vrouw die zich al jaren als man voordoet. Hubert heeft op zijn beurt eveneens een geheim, want ook hij (Janet McTeer) is een verklede vrouw. De ontdekking dat ze niet de enige is, en het inspirerende voorbeeld van de levendige Hubert, die zelfs met een andere vrouw samenleeft, zetten Nobbs aan het denken. Misschien kan ze toch voorzichtig aan haar levensdroom gaan werken, met behulp van haar bevallige collega Helen (Mia Wasikowska)...
Er mist iets
Bij 'The crying game' uit 1992 kwam de geslachtsverwisseling nog als een echte surprise, maar in 'Albert Nobbs' wordt deze troef al in de eerste vijf minuten uitgespeeld. Glenn Close als vrouw die zich als man voordoet is zelfs het lokkertje voor deze film. Dertig jaar eerder vertolkte Close dezelfde rol al eens op het toneel, en nu dus ook op het witte doek. Dat Nobbs zich als man voordoet heeft zo zijn redenen: een trauma en de angst voor armoede. Als man heeft ze een baan en zekerheid, maar het nadeel is dat ze buitengewoon eenzaam is. Hubert opent voor het eerst een deur voor Nobbs naar een iets normaler leven. Regisseur Rodrigo García, bekend van series als 'Carniv?le' en 'Six feet under', beschikt over geweldig spelende acteurs, maar weet het verhaal niet echt van hart en ziel te voorzien. Sommige losse scènes, zoals die op het strand, zijn aangrijpend, maar de hele toenadering tot Helen is ongeloofwaardig. Knap acteerwerk in een niet geheel overtuigend verhaal.