Attila Michel (2014)

De maker van de animatiefilm 'Les triplettes de Belleville', Sylvain Chomet, waagt zich met 'Attila Marcel' aan zijn eerste speelfilm. Het resultaat doet door de spitsvondige grapjes denken aan 'Amélie' en films van Michel Gondry.

De schuchtere en wereldvreemde Paul (Guillaume Gouix) is een Franse dertiger die bij twee tantes in huis woont. Hij is een wees, want zijn beide ouders zijn in zijn vroege jeugd op mysterieuze wijze om het leven gekomen. Sindsdien heeft Paul geen woord meer gesproken. Tante Annie (Bernadette Lafont) en tante Anna (Hélène Vincent) hebben hem vanaf dat moment enorm verwend en gezorgd dat hij piano leerde spelen. Nu treedt hij geregeld op, maar bij een bepaald pianoconcours wordt hij telkens van de overwinning afgehouden door jonge Chinese musici. Op een dag belandt Paul onverwacht in het huis van zijn buurvrouw, madame Proust (Anne Le Ny). Zij blijkt er in haar flatje een tuintje op na te houden, met tal van wonderlijke planten die ze gebruikt om vreemde drankjes van te brouwen. Wanneer Paul zo'n brouwsel opdrinkt komen er oude herinneringen aan zijn ouders naar boven. Langzaam wordt zo het geheim ontrafeld van hun leven en van hun dood.

Licht absurdistisch
Zo'n tien jaar geleden viel Sylvain Chomet prompt in de prijzen met zijn debuutfilm 'Les triplettes de Belleville', een kleurige en humoristische animatiefilm voor volwassenen. Die film werd zelfs genomineerd voor een Oscar. Drie jaar geleden kwam Chomet die eer opnieuw toe voor zijn animatiefilm 'L'illusioniste', naar een scenario van Jacques Tati. Voor 'Attila Marcel' schreef Chomet weer zelf het scenario. Het inventieve verhaal is een luchtige, licht absurdistische tragi-comedy vol bijzondere personages. De beide tantes lijken zo te zijn weggelopen uit Belleville en ook de zwijgzame Paul is een cartooneske figuur. Hoofdrolspeler Guillaume Gouix verrast met een fraaie dubbelrol, want naast Paul speelt hij ook Pauls vader Attila, beiden mooi samengebracht op de filmposter. 'Attila Marcel' is een vriendelijke, kleine film zonder al te veel poeha of opgeklopte emoties, die helaas niet het niveau haalt van 'Amélie'. Wie bereid is mee te gaan in Chomets eigenzinnige stijl zal zich met deze film echter vast wel vermaken.