Amour Fou (2014)

'Amour fou' is een romantisch drama, gebaseerd op het leven en de dood van de negentiende-eeuwse Duitse schrijver Heinrich von Kleist. Deze literator zocht én vond iemand om samen met hem zelfmoord te plegen.

Berlijn, begin negentiende eeuw. Half Europa zucht onder het juk van Napoleon, maar in Berlijn houdt men de moed er nog in. De bekende schrijver en dichter Heinrich von Kleist (Christian Friedel) begeeft zich in welgestelde kringen, waar soirees worden gehouden, met zang en dans en het voordragen van mooie gedichten. Bij zo'n gelegenheid spreekt Heinrich zijn nicht Marie (Sandra Hüller), voor wie hij een sterke affectie koestert. Hij begint een betoog over diepe liefde en vraagt haar dan om, als bewijs van hun liefde, samen met hem zelfmoord te plegen. Marie weigert dit en kondigt korte tijd later haar huwelijk aan. Heinrich maakt dan kennis met Henriette (Birte Schnöink), die gehuwd is met Friedrich Louis Vogel (Stephan Grossmann) en een jong dochtertje heeft. Ook Henriette wuift aanvankelijk Heinrichs plan voor een suicideverbond weg, maar wanneer ze ziek wordt en de arts bij haar een tumor bespeurt, begint ze open te staan voor de ideeën van de schrijver en dichter.

Gebruikt voor idee
De Oostenrijkse regisseuse Jessica Hausner maakte eerder indruk met enkele korte films en met haar speelfilms 'Lovely Rita', 'Hotel' en 'Lourdes'. 'Amour fou' speelt in de periode rond 1810, die in de cinema wat onderbelicht is gebleven. Films die in dat tijdvak spelen focussen veelal op de ontwikkelingen in Europa rond de Napoleontische oorlogen. Hausner belicht echter het leven van de dichter Von Kleist, een tijdgenoot van Goethe. Het verhaal speelt zich grotendeels af in de riante huizen van rijke lieden, die zich beklagen dat straks iedereen belasting moet gaan betalen. De film kent weinig actie en heeft vooral veel dialoog, onderbroken door opvoeringen van een lied of gedicht. Het beeld is statisch, met vaste camerastandpunten. Samen met het wat houterige acteerwerk van vooral de hoofdpersoon levert dat een weinig dynamisch geheel op. Von Kleist wordt hier amper als persoon neergezet, maar meer als middel gebruikt om een idee over liefde, leven en dood naar voren te brengen. Hij had wellicht beter verdiend.