The farewell party (2015)

De Israëlische zwarte komedie 'The farewell party' gaat over vriendschap, ouderdom en de dood. Een bejaarde ingenieur krijgt het verzoek een zieke vriend van hem te helpen sterven. Daarop maakt hij een dodelijk hulpmiddel.

Euthanasie is in ons land inmiddels al lang niet meer het taboe dat het dertig jaar geleden nog was; zeker niet sinds er wetgeving en regulering voor is gemaakt. In het zeer religieuze Israël is dat een heel ander verhaal, zeker met de beladen geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in gedachten. Toch besloten de filmmakers Tal Granit en Sharon Maymon, een duo dat eerder samen enkele korte films tot stand bracht, om een zwarte komedie te maken over juist dat onderwerp. De bejaarde Yehezkel (Ze'ev Revach) woont met zijn vrouw Levana (Levana Finkelshtein) in een luxe verzorgingshuis in Jeruzalem. Hun goede vriend Max (Samuel Wolf) is ernstig ziek en wil niet langer leven. Hij en zijn vrouw Yana (Aliza Rosen) smeken hen of ze willen helpen om Max uit zijn lijden te verlossen. Gelukkig woont er in het verzorgingshuis iemand met veel ervaring op het gebied van euthanasie: dierenarts Daniel (Ilan Dar). Dit onwaarschijnlijke groepje sluit een verbond en begint een plan te maken.

Soms wat flauw
Dat een film over zo'n zwaar onderwerp als euthanasie humoristisch kan zijn, bleek al eerder uit het internationale succes van Eddy Terstalls 'Simon'. Ook 'The farewell party' valt bij veel mensen in de smaak; de film won negen Israëlische filmprijzen en eindigde bij het IFFR in Rotterdam op de tweede plek in de publiekspoll. Er zitten zeker enkele sterke zwartgallige grappen in de film. Zo is er een scène waarin een nieuwe 'klant' van het euthanasieclubje vertelt dat zijn vrouw ook doodziek is. Wat ze heeft? ?Longkanker?, zegt hij, waarop de zes mannen aan tafel tegelijkertijd een walm van sigarettenrook uitblazen. Toch zijn er ook ontroerende momenten, zoals wanneer Levana door haar beginnende dementie in de war is en naakt het restaurant inloopt. Haar vrienden willen haar niet voor gek laten staan en kleden zich dan ook maar uit. Hoe vermakelijk de film ook is, door de soms iets te flauwe grappen ontbreekt de diepgang en het echte drama dat 'Simon' wel in zich had.