The son of no one (2011)

Regisseur Dito Montiel wil met zijn films (o.a. ‘A guide to recognizing your saints’ en ‘Fighting’) duidelijk een authentiek sfeertje overbrengen, namelijk dat van de rafelranden van New York. Veel deprimerende, smoezelige straten dus en mensen met een grote mond en een klein hartje. Het probleem met ‘The son of no one’ is echter dat hoofdrolspeler Channing Tatum nogal houterig acteert, en Montiel te vaak en te geforceerd probeert het ‘echte leven’ te laten zien. Dat gaat snel vervelen. In de film volgen we Jonathan White, die is opgegroeid in de achterbuurten van New York. Hij schopt het tot politieagent, maar een fout uit zijn verleden lijkt White de kop te gaan kosten.