The idol (2016)

Het waargebeurde verhaal van een Palestijnse jongeman die de finale van ‘Arab idol’ weet te halen én te winnen, is ‘Slumdog millionaire’-achtig verfilmd door regisseur Hany Abu-Assad.

Het fenomeen talentenshow is inmiddels niet meer weg te denken van de buis: ‘Idols’, ‘X factor’, ‘Popstars’, ‘The voice...’. Dat geldt niet alleen voor ons land; het programma ‘Pop idol’, bijvoorbeeld, vond wereldwijd een groot publiek en kreeg overal een eigen versie. Zo ontstond in 2011 de Arabische versie ‘Arab idol’, waaraan zangtalent uit verschillende landen in het Midden-Oosten kon deelnemen. Het tweede seizoen werd in 2013 gewonnen door de 25-jarige Palestijn Mohammad Assaf, die tal van obstakels moest slechten om te kunnen meedoen. Zijn opmerkelijke overwinning in de finale in Caïro ontroerde de hele Arabische wereld en ook de Nederlandse-Palestijnse filmmaker Hany Abu-Assad (‘Het 14de kippetje’, ‘Ford Transit’). Die besloot daarop het levensverhaal van Mohammad Asaf te verfilmen. In de door Israël bezette gebieden vond hij de geweldige Qais Attallah en Hiba Attallah die de jonge Mohammad en zijn zusje Nour spelen.

Gouden keel
Mohammad heeft als kind al een gouden keel. Samen met zijn zus Nour en twee vriendjes, Ahmad en Omar, vormt hij een bandje om mee op te treden op feesten en partijen. Het vergt nog heel wat inventiviteit en werklust om wat geld voor instrumenten bij elkaar te schrapen, maar onder aanvoering van de doortastende Nour weten ze door te zetten. Het leven in de Gazastrook is echter niet makkelijk en een zangcarrière lijkt voor de volwassen Mohammad (Tawfeek Barhom) niet te zijn weggelegd. Maar dan ziet hij ‘Arab idol’ op tv, en zijn droom herleeft. Abu-Assad toont met deze feelgoodfilm zijn veelzijdige talent. Na zware drama’s als ‘Paradise now’ en ‘Omar’, waarvoor hij Oscarnominaties ontving, is dit een vrolijk stemmend lichtpuntje in zijn oeuvre. Abu-Assad wist zelf ook veel obstakels te overwinnen om ‘The idol’ te filmen, want toegang tot Palestijns grondgebied wordt door de Israëliërs streng gereguleerd. Het resultaat is een knap gemaakte, ontroerende film, die begin dit jaar terecht hoog eindigde (2de) in de publiekspoll op het IFFR.