Heaven on earth (2016)

Het is twaalf jaar geleden dat de ‘As it is in heaven’ groot succes behaalde in de filmhuizen en een Oscarnominatie opstreek. Dezelfde regisseur komt nu met een vervolg dat zich kort na de vorige film afspeelt.

Bij filmhits zouden de makers uiterst terughoudend moeten zijn om een vervolg te maken. Het gevaar ligt immers op de loer dat een sequel een kopie van de eerste film wordt, of zelfs een slap aftreksel ervan. De Zweed Kay Pollak en zijn echtgenote en medescenariste Karin Pollak besloten ruim tien jaar na hun succesfilm ‘As it is in heaven’ toch om de draad van het verhaal weer op te pakken. De beroemde componist Daniel Daréus, die zich in de eerste film na een hartaanval terugtrok in het noorden van Zweden en daar het dorpskoor ging leiden, had uiteindelijk een tragisch einde gevonden; iets wat destijds veel kijkers had weten te beroeren. Een sequel zonder de hoofdpersoon uit het eerste deel is natuurlijk lastig, maar de overleden Daniel had een vriendin, Lena (Frida Hallgren), en die blijkt zwanger van hem te zijn. ‘Heaven on earth’ begint dan ook met Lena’s bevalling, een tenenkrommende scène die overdreven dramatisch wordt neergezet. Het ziekenhuis is vanwege een sneeuwstorm onbereikbaar en de enige die bij de bevalling kan assisteren is de straalbezopen dorpsdominee Stig (Niklas Falk).

Louter clichés
Na de geboorte van het kindje zegt Lena toe om Stig te helpen zijn leeggelopen kerk weer wat te vullen. Ditmaal neemt zij het op zich het dorpskoor te gaan leiden en voor te bereiden op een opvoering van Händels ‘Hallelujah’. Al doende duiken er talloze problemen op: het kerkbestuur werkt niet mee; Stig blijft te veel drinken; Lena’s ex-man bemoeit zich met haar taak; een van de koorleden komt tragisch om het leven en haar kindje komt in gevaar. Maar zoals dat gaat met romantische feelgoodfilms: alles komt goed. Alles, behalve helaas de kwaliteit van de film. De energie van de sprankelende hoofdrolspeelster is een van de weinige redenen om de film toch te gaan zien, maar het verhaal bestaat uit louter clichés en is overduidelijk in elkaar geflanst om het eerdere succes te willen herhalen. Overbodiger dan dit tref je zelden.