Fai bei sogni (2016)

De Italiaanse regisseur Marco Bellocchio, die eerder ‘Vincere’ maakte, heeft nu een roman van Massimo Gramellini verfilmd. Een negenjarig jongetje verliest zijn moeder en kampt daar later als volwassene nog mee.

Voor Italianen neemt de moederfiguur de centrale plaats in het leven in. De Italiaanse mama is de bron van het leven, de bindende factor in de familie, het symbool voor liefde en zorgzaamheid en, niet onbelangrijk, schepper van de lekkerste pastagerechten. Schrijver Massimo Gramellini, een uit Turijn afkomstige journalist van dagblad La Stampa, schreef in 2012 de autobiografische roman ‘Fai bei sogni’ (‘Sweet dreams’), over de dood van zijn moeder. Regisseur Marco Bellocchio heeft deze roman nu verfilmd, met een uitstekende Valerio Mastandrea in de hoofdrol. De film vangt aan in 1969 in Turijn, waar de negenjarige Massimo (Nicolò Cabras) veel plezier maakt met zijn moeder (Barbara Ronchi); ze dansen, lachen, spelen en kijken tv. Op een dag wordt Massimo wakker door een gil en ontdekt hij dat zijn moeder is verdwenen. Zijn vader en andere familieleden zeggen dat zij in het ziekenhuis ligt en pas geruime tijd later durft iemand hem te vertellen dat ze is gestorven aan een onverwachte hartaanval.

Symboliek
De jeugdscènes van Massimo worden doorsneden met scènes uit latere jaren. Zo wordt er afwisselend gekeken naar: 1992, waarin de volwassen Massimo (Valerio Mastandrea) inmiddels journalist is geworden en getuige is van een zelfmoord; 1993, waarin hij een reportage maakt in het belegerde Sarajevo; en 1995, waarin hij in La Stampa schrijft over moederliefde. Bij al zijn belevenissen blijft de gedachte aan de dood van zijn moeder hem bezighouden. Hoe kon zo’n jonge, vitale vrouw nu ineens een hartaanval krijgen? Hij wantrouwt de verklaring die zijn vader hem destijds gaf. Door angstaanvallen komt Massimo in contact met dokter Elisa (Bérénice Bejo), met wie hij een relatie aanknoopt. Regisseur Bellocchio houdt van symboliek; diverse scènes in latere jaren verwijzen op de een of andere manier terug naar Massimo’s jeugd. Ook Belfago,
een angstaanjagend personage uit een opera, komt herhaaldelijk terug om Massimo’s zoete dromen te verstoren. ‘Fai bei sogni’ is al met al een onderhoudende film, die met twee uur en een kwartier echter wel wat lang uitgesponnen is.