Mein Blind Date mit dem Leben (2017)

Duitsland was al de bakermat van geslaagde krimi’s en arthousefilms. Met dit verhaal over een slechtziende jongen die het wil maken in de horeca, bewijzen onze oosterburen ook vrolijke, luchtige films te kunnen maken. Elk jaar verschijnen er wel een paar Duitse films in de Nederlandse bioscopen. Vorig jaar waren dat er een ruime handvol met ‘Er ist wieder da’ en ‘Toni Erdmann’ als meest opvallende namen. Die laatste film over een maffe muziekleraar kreeg zelfs een Oscarnominatie in de categorie Beste Buitenlandse Film. Doorgaans vallen de Duitse films die hier vertoond worden in de filmhuishoek. De meer populaire titels krijgen vaak een eigen Nederlandse versie, zoals de romantische komedie ‘Mannenharten’.

Komt dat zien!
Het is best bijzonder dat het luchtige en vrolijke ‘Mein Blind Date mit dem Leben’ wel gewoon in het Duits uitgebracht wordt. Maar laat je vooral niet afschrikken door de Duitse titel, deze film verdient een flink publiek. De jonge Saliya (Kostja Ullmann) heeft zijn zinnen gezet op een baan in de horeca, maar merkt dan ineens dat hij slechtziend wordt en nog maar een fractie van zijn gewone gezichtsvermogen heeft. Daardoor lijkt zijn droombaan onbereikbaar, maar Saliya zet door. Als hij overal wordt geweigerd, besluit hij zijn handicap te verzwijgen en krijgt prompt een stageplek bij een chique hotel in München. Saliya krijgt hulp van de flierefluitende medestagiair Max (Jacob Matschenz). Hoe lang weet hij zich te redden?

Feelgoodfilm
‘Mein Blind Date mit dem Leben’ is een vlotte film die zo vrolijk langs alle problemen vliegt dat je er vanzelf blij van wordt. Het is een echte feelgoodfilm en Saliya en Max lijken wel een soort ‘Intouchables’-relatie te hebben. Ze ondersteunen elkaar in hun tekortkomingen en begrijpen elkaar steeds beter. Ullmann en Matschenz hebben echte chemie. De scènes waarin Max geduldig uitlegt hoeveel stappen Saliya naar een tafeltje moet zetten en hoe een bepaalde cocktail precies gemixt moet worden zijn charmant en aandoenlijk.

Waargebeurd
De film is gebaseerd op de autobiografie van Saliyah Kahawatte en is dus grotendeels waargebeurd. Dat levert meestal een pluspuntje op in de beoordeling van een film omdat die er geloofwaardiger van wordt. Maar hier is het tegendeel het geval. Het is soms wel heel ongeloofwaardig hoe Saliyah langs tafeltjes loopt of voetbalt. Als de echte Saliyah een zichtprobleem had, moet dat toch aanmerkelijk minder zijn geweest dan het wazige minibeeld dat we als filmkijker vanuit zijn oogpunt zien. Gelukkig zet je dergelijke vraagtekens pas als de film al lang en breed is afgelopen, want de sfeer en de humor zijn sterk genoeg om je anderhalf uur af te leiden en mee te laten leven met de moedige hoofdpersoon die weigert zich neer te leggen bij zijn beperking. Tolle Film!