La región salvaje (2016)

Na zijn verpletterende drugsverhaal in ‘Heli’ komt de Mexicaanse regisseur Amat Escalante nu met een sociaal bewogen, erotische horrorfilm, waarin een buitenaards wezen zorgt voor de ultieme seksuele ervaring… of destructie.

Filmmaker Escalante heeft pas vier speelfilms op zijn naam staan, maar is nu al een gevestigde naam. Zijn debuut ‘Sangre’ won in 2005 de persprijs in Cannes, de opvolger ‘Los bastardos’ werd er geselecteerd in het programma Un Certain Regard, ‘Heli’ kreeg er de prijs voor Beste Regie en ‘La región salvaje’ won vorig jaar de Zilveren Leeuw voor Beste Regie op het festival in Venetië. Kortom, Escalante is een naam om te onthouden. Zijn eerdere films maakten al duidelijk dat hij expliciete en gruwelijke scènes niet schuwt. Die directheid is ook in ‘La región salvaje’ terug te zien. Het openingsshot van een brok steen in de ruimte geeft al een voorschot op wat komen gaat. Het duurt niet lang voordat een mysterieus wezen met tentakels zich manifesteert in een houten huisje verscholen in het bos. Veronica (Simone Bucio) laat zich door al die tentakels buitenaards lekker verwennen, maar komt er niet zonder kleerscheuren van af. Wanneer ze haar wonden laat verzorgen door verpleger Fabian (Eden Villavicencio), raken de twee bevriend.

Afstandelijk
Ook Fabian ontdekt de erotische kwaliteiten van het wezen in het bos en hij is niet te beroerd deze informatie te delen met zijn zus Alejandra (Ruth Ramos), die in een rottig huwelijk vastzit met machoman Angel (Jezús Meza). Wat Alejandra niet weet is dat haar man een groot geheim voor haar heeft; iets wat Fabian ook weet, maar haar niet vertelt. Regisseur Escalante gebruikt het buitenaardse wezen in deze film om de seksuele hypocrisie in het katholieke Mexico te bekritiseren. Een veelarmig wezen dat het ultieme genot oplevert, vormt hier een tegenwicht tegen de alom aanwezige kerk die het seksuele genot ontkent en onderdrukt. Escalante roept een mysterieuze en bevreemdende sfeer op die af en toe doet denken aan ‘Stalker’ van Tarkovski. Escalante verdient lof voor zijn originaliteit en onvoorspelbaarheid, maar de film laat qua helderheid en invoelbaarheid te wensen over. De personages zijn afstandelijk en blijven vlak.