The only living boy in New York (2017)

Terwijl regisseur Marc Webb een film opnam over superheld Spider-Man, was hij ook al druk met deze film over een antiheld die eveneens in New York woont en zijn leven op orde probeert te krijgen.

Regisseur Marc Webb maakte ‘The amazing Spider-Man’, over een superheld die zich eenzaam voelde in New York. ‘The only living boy in New York’ – de titel is afkomstig van een lied van Simon & Garfunkel – gaat over Thomas (Callum Turner), die zich al net zo slecht voelt in diezelfde stad. Het meisje op wie hij een oogje heeft, zegt doodleuk naar Kroatië te gaan verhuizen. Zijn belezen en cultureel ontwikkelde ouders waren al niet gelukkig met zijn studiekeuze en vinden dat hij na zijn diploma met een jobcoach moet praten om een echte baan te vinden. En als klap op de vuurpijl ontdekt Thomas dat zijn vader (Pierce Brosnan) vreemd gaat met de veel jongere collega Johanna (Kate Beckinsale). Als hij haar volgt en ook een relatie met de knappe vrouw krijgt, wordt het leven er niet makkelijker op voor Thomas.

Trage start
‘The only living boy’ duurt krap anderhalf uur, maar voelt veel langer. Met name het eerste uur is traag, met veel gesprekken en weinig actie. De sfeer is die van een oudere Woody Allen-film, wat nog versterkt wordt door acteur Callum Turner, die met z’n zwartgerande bril wel wat van de Amerikaanse navelstaarder weg heeft. Thomas twijfelt over zijn toekomst. Hij wil schrijven, maar zijn vader vindt dat hij geen talent heeft en ziet als boekenuitgever alleen maar een markt voor pulpboeken. Daarnaast wil Thomas zijn labiele moeder (Cynthia Nixon) behoeden voor een scheiding, die te veel emoties los zou maken. Zijn genegenheid voor de veel wijzere minnares van zijn vader zorgt voor verwarring. Is het liefde wat hij voelt, of probeert hij alleen maar zijn moeder te beschermen? Thomas weet niet waar hij heen moet met al die dilemma’s in zijn leven.

Levensgoeroe
Gelukkig is daar dan de wijze buurman W. F. Gerald (Jeff Bridges), die zich langzaam ontpopt als levensgoeroe. De eerste ontmoeting met Thomas
is wat gezocht, als de oudere, verslonsde en alcoholistische buurman breeduit zittend op de gemeenschappelijke trap de weg verspert. Maar als hij eenmaal wijze raad begint te geven over de richting waarin Thomas zijn leven moet buigen, speelt Bridges overtuigend en vriendelijk, als een echte vaderfiguur. Die gesprekken bieden de warmte die de film node miste en zorgen dat de kijker uit zijn bijna-slaap ontwaakt om het mooie en aandoenlijke eind niet te missen, dat de film ternauwernood weet te redden.