The place (2018)
De maker van ‘Perfetti sconosciuti’ legt in zijn nieuwe film ‘The Place’ enkele duivelse dilemma’s voor. Hoe ver gaat iemand om z’n diepste wens te laten vervullen? Zou je er een moord voor plegen?
De Italiaanse filmmaker Paolo Genovese was voorheen een gerenommeerde reclameman, met ruim driehonderd commer-cials op zijn naam. Rond de eeuwwisseling verlegde hij zijn aandacht echter richting de cinema. Met zijn tiende speelfilm ‘Perfetti sconosciuti’, wat ‘perfecte vreemden’ betekent, wist hij in 2016 ook in het buitenland een groot publiek te bereiken. Waar die film ging over zes goede vrienden die elkaar bij nader inzien minder goed bleken te kennen dan ze dachten, gaat ‘The Place’ over elf mensen die elkaar meestal helemaal nog niet kennen. The Place is de naam van een restaurant waar voer voor de geest wordt opgediend. Aan een tafeltje achterin zit altijd een man met een zwart notitieboek. De hele dag door krijgt hij mensen aan zijn tafel die hem hun diepste wens voorleggen: een blinde wil weer kunnen zien; een non wil God weer voelen en een man wil zijn zieke zoon redden. De mysterieuze man kan alle problemen oplossen, maar alles heeft z’n prijs.
Onmenselijke prijs
Het notitieboekje bevat alle gemaakte afspraken. Wie zijn doodzieke zoon wil redden moet eerst zelf een ander kind ombrengen en de non zal eerst zwanger moeten worden om God te hervinden. De veelal onmenselijke opdrachten lijken te veel gevraagd, maar wie wanhopig is, lijkt z’n morele grenzen ver te kunnen oprekken. De een na de ander sluit een deal met de man, van wie onduidelijk is wie hij is. Is het een almachtig mens? Een tussenpersoon wellicht? Is het God zelf? Of een moderne Mephisto? ‘The Place’ is gebaseerd op een Amerikaanse televisieserie, maar brengt hier de talrijke verhaallijnen samen in één film, die zich geheel binnen het restaurant afspeelt. Het knappe scenario brengt diverse verhalen samen door de opdracht van de één te koppelen aan de wens van een ander. Het acteerwerk is vlekkeloos, het script is dik in orde, maar de repetitieve vorm maakt het geheel wat statisch en langdradig.
De Italiaanse filmmaker Paolo Genovese was voorheen een gerenommeerde reclameman, met ruim driehonderd commer-cials op zijn naam. Rond de eeuwwisseling verlegde hij zijn aandacht echter richting de cinema. Met zijn tiende speelfilm ‘Perfetti sconosciuti’, wat ‘perfecte vreemden’ betekent, wist hij in 2016 ook in het buitenland een groot publiek te bereiken. Waar die film ging over zes goede vrienden die elkaar bij nader inzien minder goed bleken te kennen dan ze dachten, gaat ‘The Place’ over elf mensen die elkaar meestal helemaal nog niet kennen. The Place is de naam van een restaurant waar voer voor de geest wordt opgediend. Aan een tafeltje achterin zit altijd een man met een zwart notitieboek. De hele dag door krijgt hij mensen aan zijn tafel die hem hun diepste wens voorleggen: een blinde wil weer kunnen zien; een non wil God weer voelen en een man wil zijn zieke zoon redden. De mysterieuze man kan alle problemen oplossen, maar alles heeft z’n prijs.
Onmenselijke prijs
Het notitieboekje bevat alle gemaakte afspraken. Wie zijn doodzieke zoon wil redden moet eerst zelf een ander kind ombrengen en de non zal eerst zwanger moeten worden om God te hervinden. De veelal onmenselijke opdrachten lijken te veel gevraagd, maar wie wanhopig is, lijkt z’n morele grenzen ver te kunnen oprekken. De een na de ander sluit een deal met de man, van wie onduidelijk is wie hij is. Is het een almachtig mens? Een tussenpersoon wellicht? Is het God zelf? Of een moderne Mephisto? ‘The Place’ is gebaseerd op een Amerikaanse televisieserie, maar brengt hier de talrijke verhaallijnen samen in één film, die zich geheel binnen het restaurant afspeelt. Het knappe scenario brengt diverse verhalen samen door de opdracht van de één te koppelen aan de wens van een ander. Het acteerwerk is vlekkeloos, het script is dik in orde, maar de repetitieve vorm maakt het geheel wat statisch en langdradig.
Vandaag op TV
-
20:00 | RTL 7
-
22:30 | NET 5
-
23:35 | RTL 8