La ch'tite famille (2018)

In 2008 verbrak ‘Bienvenue chez les Ch’tis’ alle bezoekrecords in Frankrijk door de tegenstellingen tussen noordelingen en de rest van Frankrijk lekker vet aan te zetten. Tien jaar later is er een soort vervolg dat het over een andere boeg gooit.

Instabiele stoelen waar je nauwelijks op kunt blijven zitten, een sushitent waar je je hoofd stoot aan de vele rails en een tafel zonder plek voor de benen: Valentin D (Dany Boon) is een ontwerper die meer om design geeft dan om comfort. Samen met zijn vriendin Constance (Line Renaud) zemelt hij over de luxe van het niets en gedraagt zich zo hautain dat hij zelfs zijn werknemers negeert. Dan duikt zijn familie op, en dat zijn onbehouwen plattelanders met een onverstaanbaar accent. Hun komst is vergelijkbaar met die van de spreekwoordelijke olifant in de porseleinkast. Tot overmaat van ramp wordt Valentin aangereden en praat hij ook ineens weer Ch’ti, eet hij liever frikadellen dan asperges en vindt hij al zijn ontwerpen maar onhandige en veel te dure dingen. Wat nu?

Taalgrappen
De grappen over modern design zijn geslaagd, zeker als allerlei kopers rugpijn blijken te hebben van de driepotige omvalstoel. De grappen over het onverstaanbare dialect waarin de o en de a omgedraaid worden en meervoudsvormen standaard een s krijgen, zijn minder geslaagd. Het is allemaal een beetje te veel van het goede, zeker als Valentin ook nog taalles krijgt. Het zal de Nederlandse vertaler ongetwijfeld veel hoofdbrekens hebben gekost. Deze opvolger is minder grappig dan het origineel, maar maakt dat goed met een mooie boodschap over familie en het waarderen van de kleine dingen in het leven. Valentin smelt weg bij zijn eerste potloden en wordt emotioneel van zijn brommer.