Suspiria (2018)

Susie (Dakota Johnson) wordt in ‘Suspiria’ aangenomen op een prestigieuze dansacademie. Maar tegen welke prijs? De school wordt namelijk geleid door een heksenkring en die eist offers...

Suspiria’-regisseur Luca Guadagnino maakte eerder ‘Call me by your name’. Speelde die zich af tijdens de broeierige Italiaanse zomer van 1983, nu worden we getransporteerd naar de barre Duitse winter van 1977. En er zijn meer tegenstellingen. ‘Call me by your name’ is kleurrijk, zonovergoten en positief, ‘Suspiria’ is kil, grijs en naargeestig. Door die donkere sfeer voel je als kijker de verstikkende invloed van de demonische krachten op
de dansacademie.

Verwrongen
‘Suspiria’ is gebaseerd op de gelijknamige film uit 1977 van Dario Argento (net als Guadagnino uit Italië afkomstig). De originele ‘Suspiria’ is een zogeheten ‘giallo’, een typisch Italiaanse vertakking van het horrorgenre. Het kenmerkt zich door een bijna opera-achtige sfeer: grootse gebaren, nachtmerrieachtige beelden en uitbundige moordscènes. De nieuwe versie is daar geen uitzondering op, met als klapstuk een scène waarin een studente een duivelse dans uitvoert. Haar lichaam rekt en strekt zich in onnatuurlijke, verwrongen posities, met bottenbrekend resultaat. Gruwelijk, maar tegelijk kunstzinnig.

Grauwsluier
‘Suspiria’ duurt 152 minuten. Door de lange zit (het origineel duurt een uur korter) verslapt de aandacht hier en daar. Daarnaast kregen we een beetje genoeg van de continue grauwsluier die over de film hangt, evenals het feit dat logica ver te zoeken is. Handvatten om het verhaal te begrijpen zijn soms onvindbaar. Dat neemt niet weg dat Dakota Johnson het goed doet, net als Tilda Swinton, die een bizarre dubbelrol heeft. Swinton is zowel artistiek directeur Madame Blanc als de hoogbejaarde, mannelijke therapeut Dr. Josef Klemperer.