Engel (2019)

De Vlaamse auteur Dimitri Verhulst schreef in 2011 een roman over de dood van een Belgische wielrenner in een hotel in Senegal. Regisseur Koen Mortier (‘Ex drummer’) heeft dat dramatische verhaal nu verfilmd.

Hoewel de personages
in het boek en de film andere namen dragen, is het voor elke rechtgeaarde wielerliefhebber duidelijk dat de coureur in kwestie staat voor de beroemde beroepsrenner Frank Vandenbroucke, die furore maakte in de late jaren negentig. Na een dopingzaak raakte de carrière van VDB in het slop, en na depressies en zelfmoord­pogingen overleed hij in 2009 in Senegal. Zijn laatste nacht had hij daar doorgebracht met een lokale prostituee. In ‘Engel’ staat die prostituee, Fae (Fatou N’Diaye), centraal, al noemt zij zichzelf geen hoer maar een gazelle. Op een avond komt zij in een Senegalese nachtclub in contact met Thierry (Vincent Rottiers), die er vakantie viert. Hij valt direct voor haar prachtige verschijning. Fae is onwetend van zijn roem als wielrenner, maar wordt geraakt door zijn melancholische blik.

Vooral sfeer
Het verhaal wordt verteld door Fae, die na de dood van Thierry door de politie wordt verhoord. Zij vertelt over de gebeurtenissen van de voorgaande avond en nacht. Ook Thierry’s broer was in de buurt; die kwam Thierry in Senegal opzoeken. Samen wilden ze de bloemetjes buiten zetten, waarbij ze Fae en haar vriendin ontmoetten. Die nacht verplaatst het gezelschap zich van club naar hotel, van bed naar bar en weer terug naar het hotel. Erg veel gebeurt er verder niet; het draait meer om sfeer dan om actie. Thierry en Fae hebben niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk een klik. Toch kan zij hem niet behoeden voor het naderende onheil. De sfeer van de film wordt getekend door het neonlicht en de muziek van de Britse band Soulsavers. Filmmaker Koen Mortier blijkt na zijn eerdere films ‘Ex drummer’ en ’22 mei’ ook deze meer ingetogen stijl te beheersen.