The electrical life of Louis Wain (2021)

De negentiende-eeuwse Britse tekenaar Louis Wain wordt wel gezien als de man die zorgde dat de kat – tot die tijd puur als muizenvanger gezien – wereldwijd werd omarmd als schattig huisdier. Zijn bijzondere leven levert een brave film op.

De chaotische Louis Wain (Benedict Cumberbatch) loopt over van de ideeën. Als hij niet bezig is met het aanvragen van een patent voor nutteloze uitvindingen, dan is hij wel aan het boksen of tekenen. Daarnaast is hij na het overlijden van zijn vader verantwoordelijk voor z’n moeder én vijf zussen. Degene die structuur in zijn leven brengt is Emily (Claire Foy). Dankzij haar stort Louis zich helemaal op het tekenen van poezen in menselijke situaties (biljartend, fietsend etc.) en wordt daar wereldberoemd mee. Maar naarmate steeds meer mensen iets van hem willen, brokkelt de fragiele geestelijke staat van Louis steeds verder af.

Wereldberoemd
De poezentekeningen van Louis Wain zijn wereldberoemd. Google ‘Louis Wain cats’ en je denkt: o ja, die tekeningen! Zijn vrolijke, licht psychedelische prenten staan haaks op het leven van Louis zelf. Dit beschouwde hij, mede door zijn autisme en schizo- frenie, als een worsteling. Die tegenstelling had een – de titel indachtig – elektrische film kunnen opleveren, waarin het vonkt en knettert. Maar de relatief jonge regisseur Will Sharpe (35) levert een wat ouwelijke film af. In plaats van met een frisse blik of verrassende uitgangspunten dient Sharpe deze biografische film veilig chronologisch op, met een hoog en-toen-en-toengehalte. Je ziet het leven van Louis Wain, maar je voelt het niet. Aandoenlijke chaoot Dit doet overigens niets af aan Benedict Cumberbatch’ acteerprestatie. Hij maakt van Louis Wain een aandoenlijke chaoot, die het liefst continu in de fantasiewereld van zijn katten zou vertoeven, maar daar door de kille buitenwereld steeds weer wordt uitgehaald