Un autre monde (2022)

De Franse filmmaker Stéphane Brizé en zijn sterspeler Vincent Lindon voltooien met ‘Un autre monde’ hun trilogie over de kwalijke uitwassen van het investerings-kapitalisme.

Dit slotstuk van de trilogie valt zonder problemen te bekijken zonder de twee eerdere films ‘La loi du marché’ (2015) en ‘En guerre’ (2018) te hebben gezien. De drie films delen geen verhaallijn of personages, maar slechts de thematiek en de hoofdrolspeler. Vincent Lindon (l., vorig jaar nog zeer indrukwekkend in ‘Titane’) speelde in die twee eerdere films respectievelijk een werkloze man die een baan kreeg opgedrongen en een vakbondsman die knokt voor zijn collega’s. Nu is hij Philippe Lemesle, de directeur van een fabriek in Frankrijk, die is opgeslokt door een Amerikaanse multinational. Hij neemt zijn werk serieus en zet zich ten volste in voor zijn bedrijf. Zelfs zo serieus, dat zijn vrouw Anne (Sandrine Kiberlain, in werkelijkheid de ex-vrouw van Lindon) klaagt dat hij nooit thuis is en wil scheiden.

Gemangeld
Lemesle wordt langzaamaan gemangeld tussen de emotioneel uitputtende scheidings- zaak met zijn vrouw en de zich opstapelende problemen op het werk. Na een eerdere ontslagronde, die Lemesle zo zorgvuldig mogelijk heeft afgerond, krijgt hij nu de op- dracht nog eens tien procent van het personeel te laten afvloeien, ten bate van de winstgevendheid. Zijn superieur Claire Bonnet-Guérin (Marie Drucker) komt hem vanuit het hoofdkantoor in Parijs precies vertellen wat de Amerikanen van hem ver- wachten. Lemesle’s getergde gezicht verraadt de tweestrijd die aan hem knaagt. De menselijkheid wordt hier vermorzeld door de wensen van de aandeelhouders. Regisseur Brizé schreef ook de scripts van zijn drieluik en geeft hiermee een maatschappijkritisch commentaar op de harde zakelijkheid en de Franse politiek. Lindon speelt geweldig, Kiberlains rol blijft helaas wat onderbelicht.