Peter von Kant (2022)

De Franse filmmaker François Ozon brengt met deze film een eerbetoon aan zijn Duitse voorganger en inspiratiebron Rainer Werner Fassbinder, die veertig jaar geleden overleed.

François Ozon (‘8 femmes’) verwerkte in 2000 Fassbinders toneelstuk ‘Tropfen auf heisse Steine’ tot de speelfilm ‘Gouttes d’eau sur pierres brûlantes’. Ditmaal gebruikt hij een ander stuk van Fassbinder als uitgangspunt. De titel ‘Peter von Kant’ zet de kenners al aan het denken. Fassbinder maakte in 1972 de film ‘Die bitteren Tränen der Petra von Kant’, over een succesvolle modeontwerpster die in een driehoeksrelatie belandt. Ozon herschikt hier de boel en maakt van de lesbische couturière de homoseksuele filmmaker Peter von Kant (Denis Ménochet, r.o.), die enigszins gemodelleerd is naar Fassbinders evenbeeld, inclusief snor en sigaretten. Deze cineast woont samen met de onderdanige assistent Karl (Stefan Crepon), die stelselmatig door hem wordt vernederd.

Knappe jongeling
Via zijn sterspeelster Sidonie von Grasenabb (Isabelle Adjani) komt Von Kant in contact met de knappe jongeling Amir (Khalil Gharbia, l.o.). Hij wordt ogenblikkelijk verliefd en belooft van de jongeman een ster te maken. Amir trekt bij hem in en binnen een jaar is de film met hem in de hoofdrol inderdaad een succes. Maar dan trekt Amir zijn eigen plan en raakt Von Kant in een emotionele crisis, waar-
bij hij zelfs zijn moeder (Hanna Schygulla, die in 1972 ook in Fassbinders versie van dit verhaal speelde) de huid vol scheldt. Dit simpele Kammerspiel speelt zich vrijwel geheel in het appartement van Von Kant af. Stilistisch gebruikt Ozon elementen en kleding die verwijzen naar de jaren zeventig. De beide hoofdrolspeelsters zijn ook nog even zingend te horen. Mooi eerbetoon aan de Duitse veelfilmer Fassbinder, maar minder indrukwekkend dan ‘Enfant terrible’ uit 2020.