Orphan: First kill (2022)

Dit is een vervolg op ‘Orphan’ uit 2009, waarin we voor het eerst kennismaakten met Esther. Door een hormonale aandoening blijft ze klein van stuk en een kinderlijk uiterlijk behouden. In het ‘echt’ is Esther al rond de dertig jaar en behoorlijk verknipt. Als wees belandt ze bij een gezin waar ze haar zinnen heeft gezet op de man des huizes. Dat loopt gierend uit de hand. ‘Orphan: First kill’ speelt zich af voor deze gebeurtenissen, een zogeheten prequel. We zien hoe Esther (Isabelle Fuhrman) in geboorteland Estland in een gesticht zit. Op ingenieuze - bloedige - wijze weet zij uit de inrichting te ontsnappen. Ze zoekt op internet naar vermiste Amerikaanse kinderen en doet zich voor als het meisje dat het meest op haar lijkt: Esther, het dochtertje van Tricia en Allen Albright (Julia Stiles en Rossif Sutherland). Na de hereniging met haar ‘familie’ in de Verenigde Staten, valt haar ouders al snel op dat Esther zich vreemd gedraagt. Tot zover bewandelt ‘Orphan: First kill’ een voorspelbaar pad. Er zitten enkele goede schrikeffecten in, maar het verhaal denk je als kijker wel in te kunnen vullen: dit gezin zal lang in onwetendheid zijn over dit eigenaardige kind. Tot het uiteindelijke besef komt hoe levens-gevaarlijk Esther is... toch? Mis, na een klein uur komt ‘Orphan: First kill’ met een verrassende plottwist die de hele film aangenaam op zijn kop zet. De wending verklappen zou zonde zijn, maar het zorgt voor een prima slotacte van ‘Orphan: First kill’.