Tori et Lokita (2022)

Al zo’n 25 jaar zijn de gebroeders Jean-Pierre en Luc Dardenne een vaste waarde in Cannes, waarbij iedere film die ze maken haast automatisch tot de competitie doordringt. Veelal met een van hun vaste acteurs Olivier Gourmet (in ‘Rosetta’ en ‘Le fils’) of Jérémie Renier (in ‘L’enfant’). In ‘Tori et Lokita’ laten ze die zekerheden varen en gebruiken ze onbekende acteurs en voor de hoofdrollen zelfs kin- deren zonder enige acteerervaring. Pablo Schils (r.b.) speelt de twaalfjarige Tori die vanuit West-Afrika naar België is gekomen, omdat hij in Benin als ‘tovenaarskind’ met de dood werd bedreigd. Lokita (Joely Mbundu) ontmoette hij onderweg op de boot naar Europa, maar om aanspraak te maken op een vluchtelingenstatus doet zij zich voor als Tori’s zus.Om geld naar hun families in Afrika te sturen en om de mensensmokkelaars terug te betalen hebben Tori en Lokita allerlei ‘baantjes’. Ze werken voor de louche pizzabakker Betim (Alban Ukaj), voor wie ze zingen in zijn restaurant, pizza’s bezorgen en drugs afleveren. Heen en weer geslingerd tussen de kritische immigratiedienst, de aandringende mensensmokkelaars en de criminele Betim, vinden ze alleen houvast bij elkaar. Wanneer Lokita verdwijnt voor een gevaarlijke klus, doet Tori alles om haar te vinden en te beschermen. De films van de broers Dardenne vertonen meestal een zekere rauwheid en ongepolijstheid, passend bij hun regio van herkomst, Seraing bij Luik. Ook deze aanklacht tegen onrecht is zonder franje, maar raakt de kijker wel recht in het hart.