Knock at the cabin (2023)

Elke nieuwe film van regisseur M. Night Shyamalan wordt gespiegeld aan zijn meesterwerk ‘The sixth sense’ (1999). Het lukt hem maar niet die horrorklassieker te evenaren. Ook nu niet met ‘Knock at the cabin’, al is het zeker geen slechte film.

Echtpaar Andrew (Ben Aldridge) en Eric (Jonathan Groff) gaan samen met hun dochtertje Wen (Kristen Cui) op vakantie in een afgelegen blokhut in het bos. Plots staan er vier mensen voor de deur, onder leiding van Leonard (Dave Bautista). Ze gijzelen het gezin en doen de huiveringwekkende mededeling dat het einde der tijden is aangebroken. Er is maar een manier om dit onheil af te wenden: een van de drie gezinsleden moet zichzelf vrijwillig van het leven beroven. Andrew en Eric zijn er in eerste instantie van overtuigd dat ze met godsdienstwaanzinnigen te maken hebben. Maar als ze op tv de ene ramp na de andere voorbij zien komen wordt bij hen het zaad van de twijfel geplant. Zou het dan toch…?

Tegendraads
Het is knap hoe M. Night Shyamalan met summiere ingrediënten (de wel/niet-vraag, een beperkt aantal personages, één locatie) toch een speelfilmlengte lang weet te boeien. Hij doet dat onder andere door tegendraadse casting. Dave Bautista is een imposante, dreigende verschijning vol tatoeages. Maar zijn personage Leonard is een zachtaardige leraar, die bizar genoeg net zo baalt van de situatie als het gezin dat hij in gijzeling neemt. En de keuze voor twee homo’s in plaats van een traditioneel man-vrouwstel maakt het ook net even anders. Dilemma Het uitgangspunt en bepaalde acties van de personages roepen wel vragen op, die niet allemaal bevredigend worden beantwoord. Afgezien daarvan draait ‘Knock at the cabin’ om een interessant dilemma: als je moet kiezen tussen je gezin en de gehele mensheid, wat zou je dan doen?