Godland (2023)

Een jonge Deense priester wordt naar IJsland gestuurd om er een kerk te bouwen. Dat levert fraaie beelden op van vulkanen, bergen en eindeloze vlakten, maar de film is wel erg lang en traag.

Godland’ is gebaseerd op zeven glasplaatfoto’s van een priester die werden gevonden in een houten kistje. Op basis daarvan is het verhaal gecon- strueerd van de licht eigenwijze Deense priester Lucas, die eind negentiende eeuw naar een afgelegen deel van IJsland afreist om er een houten kerkje te bouwen. Hij wordt nog gewaarschuwd voor het bijzondere eiland, waar de natuur onbarmhartig is en de lavadampen van de vulkanen ruiken alsof ‘de aar- de in zijn broek heeft gepoept’. Door die geur zouden mensen hun verstand verliezen. Toch gaat Lucas zelfverzekerd op pad. Eerst maakt hij een woelige zeiltocht en vervolgens een lange trektocht met IJslandse paarden, een hond, een tolk en een gids langs watervallen, vulkaanstranden, bergen, drassige graslanden, rivieren en gletsjers.

Met de boot
Eenmaal in het gehucht waar de kerk gebouwd moet worden, vraagt een van de inwoners verwonderd waarom Lucas de reis niet helemaal per boot heeft gemaakt. Als filmkijker vraag je je dat ook af. Het had een hoop tijd gescheeld en de film is met twee uur en 23 minuten erg lang en zit vol stilstaande beelden waarop te zien is dat iemand in de verte tuurt. Het geeft wel de tijd om te laten zien hoe Lucas langzaam geestelijk de weg kwijtraakt, maar echt meeslepend wordt dat verhaal nooit. Gelukkig zit ‘Godland’ wel vol fraaie plaat- jes, zelfs in de miezerregen is IJsland fantastisch. En de beelden van Lucas die met een enorm fototoestel over de zwarte vulkaanstranden banjert, zijn prachtig en blijven lang op het netvlies staan.