Marlowe (2023)

Detective Philip Marlowe (Liam Neeson, in zijn 100ste filmrol) zoekt in het Hollywood van 1939 een verdwenen minnaar. Een detectivefilm naar het beroemde personage van Raymond Chandler die de kijker heerlijk terugvoert in de tijd.

Auteur Raymond Chandler schreef acht boeken over de eenzame held Marlowe die kalmpjes alles onderzoekt, maar ook zijn vuisten weet te gebruiken. Na Chandlers dood werd de reeks overgenomen door diverse andere schrijvers en dit is een verfilming van ‘The black eyed blonde’ van John Banville. De blondine uit die titel (Diane Kruger) komt het kantoor van Marlowe binnenlopen en huurt de detective in om haar ver- dwenen minnaar te zoeken. Al snel raakt Marlowe verstrikt in een schimmige wereld, waar allerlei belangen door elkaar heen lopen.

Nostalgie
De sfeer van 1939 is goed ge- troffen in beelden, waar kleur uitgefilterd is, klassieke auto- mobielen, nostalgische pianomuziek en neonverlichting in zwierige letters. Ook biedt Marlowe zijn nieuwe klant eerst sigaretten en whisky aan voor ze haar verhaal uit de doeken doet. Dat zou tegenwoordig niet meer kunnen. Marlowe past zelf met zijn statige hoed met zwar- te rand en klassieke pak naad- loos in die sfeer. Hij beschouwt alles kalmpjes, stelt in korte, soms filosofische dialogen de juiste vragen en laat zo nu en dan met een kort vuistgevecht zien dat hij zijn mannetje staat. Minder sterk is dat de ontwikkelingen in de plot de detective vooral lijken te overkomen en die toevalligheden doen af aan het verhaal. Toch is dit een fijn nostalgisch aanvoelende film. Eerder kropen onder anderen Humphrey Bogart, James Garner en Robert Mitchum in de huid van de intelligente speurder. Liam Neeson geeft zijn eigen draai aan het personage. Mocht dit het eerste deel van een reeks zijn en ‘Marlowe’ een succes worden, dan is Neesons kostje gekocht. Er liggen nog heel veel onverfilmde boeken op de plank.