Juniper (2023)

Nieuw-Zeeland heeft een zeer filmisch landschap, zo weten we uit het daar geschoten ‘The lord of the rings’. Helaas krijgen we daar in ‘Juniper’ slechts incidenteel iets van mee, aangezien het verhaal zich grotendeels af- speelt in het ruime familiehuis van de kersverse weduwe Robert (Marton Csokas). Roberts zeventienjarige zoon Sam (George Ferrier) reageert zijn verdriet en woede van- wege zijn moeders dood af op school, waar hij na weer een incident wordt geschorst. Roberts bejaarde moeder Ruth (Charlotte Rampling) komt intussen over vanuit Engeland om, in gezelschap van privéverpleegster Sarah (Edith Poor), van haar gebroken been te genezen. Aangezien Robert zelf voor zaken naar Engeland moet, dwingt hij Sam om zolang zijn oma te verzorgen. Ruth is een alcoholistische oud-oorlogsfotografe met een slecht humeur. Ze drinkt de hele dag door gin (juniper oftewel jeneverbes is de smaakmaker van gin), die Sam haar moet komen brengen. Aanvankelijk botsen deze twee getroubleerde karakters behoorlijk, maar volgens aloude filmclichés komen de twee tegenpolen nader tot elkaar. ‘Juniper’ verdient geen originaliteitsprijs, maar wat acteerwerk betreft is dit een juweeltje. De nu 77-jarige Charlotte Rampling, pas nog te zien in de film ‘Dune’, is hier goed op dreef als stuurse vrouw die lak heeft aan alles en iedereen. Ook de jonge George Ferrier zet hier in zijn eerste filmrol een personage van vlees en bloed neer. Acteur Matthew J. Saville hoeft zich niet te schamen voor zijn speelfilmdebuut als regisseur. Als hij zich bij volgende scripts wat laat adviseren, kan hij zich verder ontwikkelen tot een uitstekende filmmaker.