The three musketeers: D’Artagnan (2023)

Parijs, 1627. De jonge Charles d’Artagnan (François Civil, r.o.) wil musketier worden in dienst van koning Lodewijk XIII. Dat gaat – letterlijk – niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk mag hij zich aansluiten bij (v.l.n.r.:) Porthos (Pio Marmaï), Aramis (Romain Duris) en Athos (Vincent Cassel). Ondertussen wordt hij verliefd op de charmante Constance Bonacieux (Lyna Khoudri), de hofdame van de koningin. Via haar ontdekt hij dat de uitgekookte kardinaal de Richelieu een complot aan het smeden is tegen de koning, samen met de geslepen spionne en moordenares Milady de Winter (Eva Green). Samen met de andere musketiers trekt D’Artagnan ten strijde om dat te voorkomen. Het verhaal van D’Artagnan en zijn drie kornuiten is al talloze malen verfilmd; ook kwam er in 2003 een Nederlandse musical. Waar andere producties nog weleens een loopje namen met de oorspronkelijke vertelling – zo is er zelfs een miniserie uit 2005 waarin Milady duivelse krachten heeft – blijft deze verfilming het boek van Alexandre Dumas uit 1844 grotendeels trouw. Hoewel het verhaal bekend is, weet ‘The three musketeers: D’Artagnan’ te boeien. De film oogt fris, is spannend met hier en daar een kwinkslag en heeft een enthousiaste cast. Er zijn mooi gefilmde actiescènes met uiteraard veel zwaardgevechten en galopperende paarden, maar het spektakel wordt nergens overdreven en haalt zodoende niet het tempo uit de bijna twee uur durende rolprent. Vanuit historisch oogpunt is het leuk dat dit, in tegenstelling tot de meeste andere verfilmingen een Franse productie is. De cliffhanger maakt nieuwsgierig naar het vervolg, dat over een paar maanden zal verschijnen. Daarin wordt D’Artagnan gedwongen samen te werken met Milady de Winter.