Hardcore never dies (2023)

‘Hardcore never dies’ is een prima rauw drama rondom de gabber- cultuur van de jaren negentig. Twee broers merken dat de ‘happy hardcore’-scene allesbehalve vrolijk is.

Het is 1996. De 17-jarige Michael (Joes Brauers) wil pianist worden, maar dat mag niet van zijn autoritaire vader. Om de verstikkende sfeer thuis te ontvluchten, gaat hij bij zijn broer Danny (Jim Deddes) wonen. Die zit diep in de gabberscene, ook in de duistere kant ervan. Danny verkoopt xtc-pillen, maar door het gat in z’n hand heeft hij schulden uitstaan bij maar liefst drie leveranciers. Die stellen zich steeds dreigender op. Kan Michael zijn broer uit deze benarde situatie redden?

Kale koppen
Nederland keek destijds verschrikt naar de intimiderend ogende gabbercultuur: fans scheerden hun hoofd kaal, hulden zich in trainingspakken en gingen, vaak onder invloed van drugs, de hele nacht ‘hakken’ op snoeiharde housemuziek. ‘Hardcore never dies’ maakt knap invoelbaar hoe dit voor vele jongeren een uitlaatklep was. Michael komt ermee in aanraking door zijn broer Danny en merkt dat de keiharde beats voor hem dé manier zijn om te ontladen en zijn frustraties kwijt te raken. Opwindende, energieke scènes op grote gabberfeesten laten goed zien dat er onderling een enorme kameraadschap hangt, juist omdat gabbers door de buitenwereld met de nek worden aangekeken.

Levensgevaarlijk
Het jaren negentigsfeertje wordt goed weergegeven, zowel in (aan)kleding, als auto’s en apparatuur. Ook goed getroffen is de relatie tussen de broers. Kijkt Michael eerst nog op tegen de leuke lefgozer Danny, langzaam ziet hij in dat zijn oudere broer zich door zijn roekeloze gedrag – in plaats van drugsdealers te betalen geeft hij het geld uit aan peperdure avondjes stappen – in een levensgevaarlijke positie manoeuvreert.