Holly (2024)

Dit is de vijfde speelfilm van Fien Troch, die in 2005 debuteerde met ‘Een ander zijn geluk’ en voor haar vorige film ‘Home’ (2016), in Venetië de regieprijs won. Aan ‘Holly’ heeft ze lang gewerkt, mede doordat ze haar oorspronkelijke idee radicaal veranderde. Ze heeft zich uiteindelijk toegespitst op een van de personages uit dat vroege script: een vijftien­jarige schuchtere scholiere. Holly (Cathalina Geeraerts) is een stil type, met de autistische Bart (Felix Heremans) als haar enige vriend. Door klasgenoten wordt ze uit­gemaakt voor heks. Op een dag meldt Holly zich ziek op school. Ze zegt erbij dat ze een slecht voorgevoel heeft. Diezelfde middag kost een grote brand op school diverse leerlingen het leven. ‘Holly’ neemt vervolgens niet de afslag die we kennen uit de Stephen King-thriller ‘Carrie’, waarin het gepeste meisje een wraakengel is, maar volgt een meer spiritueel pad.

Dromerig
Negen maanden later organiseert lerares Anna (Greet Verstraete) een bijeenkomst voor nabestaanden van de slachtoffers. Ze nodigt Holly ook uit en ziet dat het meisje mensen weet te troosten en zelfs te helen. Steeds meer mensen doen een beroep op Holl’s aandacht. Binnen de kortste tijd staat men voor haar in de rij, alsof ze een Mariaverschijning in Lourdes is. Zoiets kan natuurlijk niet lang goed gaan, maar het script doet weinig met die opgebouwde spanning. De jonge Cathalina Geeraerts speelt goed en zet een mooi dromerig personage neer, maar Troch slaagt er helaas niet in om een passend einde te breien aan dit magische sprookje.