Knox goes away (2024)

'Je moet eerder aan weken denken, dan aan maanden’ is de slechte boodschap die de behandelend arts aan John ‘Aristotle’ Knox (Michael Keaton) brengt. Het gaat hier niet over zijn levensverwachting, maar over het geheugen van Knox dat door de zeldzame hersenziekte van Creutzfeldt-Jakob in rap tempo achteruit holt. Zo’n diagnose zou voor iedereen slecht nieuws zijn, maar helemaal voor de belezen John die twee studies heeft afgerond en nu al zijn vergaarde kennis dreigt te verliezen. Bovendien is Knox een huurmoordenaar die zijn daden zorgvuldig plant en achteraf alle sporen nauwgezet uitwist. Hij besluit nog één opdracht aan te nemen en daarna zijn wapens aan de wilgen te hangen. Die klus loopt door zijn ziekte echter helemaal fout af. Vlak daarna staat zijn ontredderde, bebloede zoon voor de deur die zijn hulp dringend nodig heeft. Kan Knox zijn snel verwaterende kennis inzetten. Of is hij te laat?

Spannend en tragisch
Dit is echt een kolfje naar de hand van Michael Keaton. Hij kreeg alleen voor de film ‘Birdman’ een Oscarnominatie, maar is al tientallen jaren een acteur die veel lof verdient. Ook hier maakt hij het beste van de rol en dat is extra fijn, omdat hij vrijwel continu in beeld is. In dialoog en mimiek laat hij de aftakeling zien. In een restaurant vraagt Knox om koffie die hij al heeft gehad, hij twijfelt welke auto van hem is en worstelt omdat hij bepaalde woorden niet meer paraat heeft. Zo zien we een snelle degeneratie van een formidabel brein en een gevecht tegen de klok. Naast dat drama werkt ‘Knox goes away’ ook als thriller en blijft de film spannend en tragisch tegelijk.