Something in the water (2024)

Een van de actrices omschreef deze film in een interview als ‘‘‘Jaws’ meets ‘Bridesmaids’’’. Maar ‘Something in the water’ mist de spanning van de eerste titel en de rauwe humor van de andere. Het verhaal, over vijf vrouwen die worden belaagd door vraatzuchtige haaien, is daardoor vlees noch vis.

Elk jaar verschijnen er wel haaienfilms. Enkele schrikmomenten creëren ze altijd, maar verder maken ze doorgaans weinig indruk. Regisseur Hayley Easton Street probeert de slachtoffers in haar film wat meer diepte te geven. Daarom begint ‘Something in the water’ met een mishandeling op straat, zodat de kijker weet dat een van de vijf vrouwen een trauma met zich meedraagt. De film speelt zich af op een chic resort waar een van de dames van het kwintet haar schandalig dure bruiloft viert. De andere vier ‘ontvoeren’ haar voor een vrijgezellendag, om te gaan duiken bij een paradijselijk eilandje. Tussen het koraal zwemmen echter niet alleen lieflijke visjes, maar ook haaien. Een van de vrouwen wordt in haar been gebeten en in alle haast om het vasteland en een ziekenhuis te bereiken, rammen de dames de boot op een rif, waardoor het vaartuig zinkt. Zwemmend proberen ze de kant te bereiken. Waar is echter het resort en belangrijker nog: waar zijn de haaien?

Kibbelen
Het werkt meestal goed als we de hoofdpersonen leren kennen. Met sympathieke personages leven we extra mee, zeker in noodsituaties. Maar deze dames zijn regelrechte stereotypen: verwend, te veel bezig met gezondheid, lijdend aan een trauma of belachelijk druk. Het voelt bedacht en daardoor leven we nauwelijks met de vrouwen mee. Sterker nog: soms duimen we zelfs voor de haaien. De roofvissen spelen in ‘Something in the water’ echter een bijrol en zijn grote delen van de film nergens te bekennen. Die saaie tussenstukken worden opgevuld met eindeloos gekibbel in het kabbelende water. Natuurlijk hoeft niet elke haaienfilm ‘Jaws’ naar de kroon te steken, maar ‘Something in the water’ kan niet eens in de schaduw staan van die klassieker.