Blitz (2024)

Centraal in deze oorlogsfilm staat de ‘Blitz’, de Duitse bommenregen op Londen in 1940-1941, en de evacuatie van een negenjarig jongetje naar het platteland.

De Britse kunstenaar en filmmaker Steve McQueen (niet te verwarren met de in 1980 overleden Amerikaanse acteur) heeft met een oeuvre van slechts zes films al een prominente rol binnen de filmwereld verworven. Films als ‘Hunger’, ‘Shame’, ’12 years a slave’ en ‘De bezette stad’ wisten zowel publiek en pers als filmjury’s te bekoren. Ook ‘Blitz’ zal bij menigeen in de smaak vallen, want het oorlogsdrama toont een fascinerend en wellicht wat onderbelicht deel van de Tweede Wereldoorlog – de ‘Blitz’ – door de ogen van de negenjarige George (Elliott Heffernan, m.). George woont met zijn moeder Rita (Saoirse Ronan, l.) en zijn grootvader (Paul Weller, oud-zanger van The Jam en The Style Council, in zijn debuutfilm) in Oost-Londen. Dan beginnen de Duitsers in september 1940 met een genadeloze reeks nachtelijke bombardementen.

Oorlogsdrama en moederliefde
Kort na de vernietigende bommenregen waar de film mee opent, besluit Rita haar zoontje mee te sturen met een evacuatie van kinderen naar het platteland. George wordt tegen zijn zin op de trein gezet en de eigenwijze knaap laat het daar niet bij zitten. Hij springt onderweg uit de trein en probeert op eigen kracht terug te keren naar huis. De gevaarlijke avonturen die hij daarna beleeft doen denken aan de roman ‘Oliver Twist’ van Charles Dickens, maar dan met de bombardementen als extraatje. Het verhaal mengt oorlogsdrama, kinderleed en moederliefde met een schep misdaad, discriminatie en identiteitsdenken, zonder daar echt een duidelijke keuze uit te maken. De film is onderhoudend genoeg, maar sommige personages, zoals Jack (Harris Dickinson) blijven wat onderbelicht. Hierdoor haalt McQueens jongste film niet het hoge niveau van zijn eerdere titels.