Heretic (2024)

Een knagende vraag over een religieuze kwestie leidt in ‘Heretic’ tot een sinister kat-en-muisspel. Met een glansrol voor Hugh Grant als verknipte engerd.

Twee Mormoonse missiezusters (Sophie Thatcher en Chloe East) kloppen op de deur van Mr. Reed (Hugh Grant) in een poging zieltjes te winnen. De vriendelijke zestiger nodigt hen uit binnen verder te praten. Een aanlokkelijk voor- stel, want buiten regent het pijpenstelen, maar de dames aarzelen: volgens de voorschriften mag dat alleen als er ook een vrouw in huis aanwezig is. “Mijn vrouw staat in de keuken taart te bakken”, vertelt Reed. Even later snuiven ze in zijn huiskamer de geur van blauwe bosbessentaart op. Reed blijkt zeer geïnteresseerd in religieuze zaken, maar als hij het gesprek een duistere wending geeft en zijn vrouw zich nog steeds niet heeft laten zien, krijgen de missiezusters argwaan. Te laat beseffen ze dat ze als ratten in de val zitten. Wat volgt is een kat- en-muisspel waarbij Reed hen middels een sinister escaperoom-achtig avontuur onderwijst over de ‘enige ware religie’.

Claustrofobische sfeer
‘Heretic’ geregisseerd door Scott Beck en Bryan Woods (‘A quiet place’) is geen standaard horrorwerk. Het verhaal wordt traag opgebouwd, gaat ook daarna niet in de hoogste versnelling en hoewel er de nodige bloederigheid is, moet deze film het daar niet van hebben: het zijn de dialogen, de angst van de zusters en de benauwende weg die ze door het huis afleggen die je bij de keel grijpen; het sterke camerawerk draagt bij aan die claustrofobische sfeer. Hoewel er enkele zwakke momenten zijn, houdt het spel van Thatcher en East je bij de les, al wordt de show gestolen door Grant, die in deze onheilspellende reli-horrorfilm op sublieme wijze een duivelse wolf in schaapskleren neerzet.