Flow (2024)

De animatiefilm ‘Flow’ is de Oscarinzending namens Letland. Het wonderbaarlijke verhaal doet meer denken aan het werk van de Japanse grootmeester Hayao Miyazaki dan aan tekenfilms van Disney of Pixar.

De Letse filmmaker Gints Zilbalodis is grotendeels autodidact. Als scholier maakte hij al korte animatiefilms, waarbij hij zichzelf al doende bekwaamde in het creëren van beelden via CGI: computer generated images. Zijn doorbraak kwam vijf jaar geleden met zijn eerste lange animatiefilm, zijn soloproject ‘Away’, dat wereldwijd diverse prijzen won op festivals. Dat leverde hem ook wat meer budget op voor de opvolger ‘Flow’, waar hij met een heel team ruim vijf jaar aan werkte. Centraal staat een klein katje dat leeft in een bos. Hier en daar staan resten van bebouwing, maar de wereld lijkt door mensen verlaten. De kat ontmoet in het bos wel andere dieren, zoals een groepje honden en wegrennende herten. Die herten blijken op de vlucht voor een vloedgolf, het begin van een enorme overstroming.

Een houten roeibootje
Als het water blijft stijgen vindt de kat uiteindelijk veiligheid op een houten roeibootje, waar al een ander beest op zit; een capibara, een groot knaagdier. Al dobberend komen er meer dieren aan boord, zoals een ringstaartmaki die spulletjes verzamelt, een kwispelende labrador en een rijzige secretarisvogel. De tocht die het bonte gezelschap ondergaat zit vol belevenissen en gevaren, maar gaandeweg beginnen de dieren meer samen te werken. Hoewel de dieren niet praten en uitsluitend dierengeluiden maken en vooral dierengedrag vertonen, zijn ze toch een enkele keer bijna menselijk, zoals wanneer ze het bootje proberen te besturen. De ondergelopen wereld zorgt voor een magische sfeer, met schitterende watereffecten en droomscènes. ‘Flow’ is zeker geschikt voor kinderen, maar volwassenen halen vast meer betekenis uit het verhaal over de opdoemende gevaren en de noodzakelijke samenwerking.