Paddington in Peru (2025)

In alweer de derde Paddington-film gaat de onhandige, lieve beer naar zijn geboorteland Peru. Daar hoopt hij zijn tante Lucy te vinden in het uitgestrekte oerwoud. Ook deze film is beregoed, maar wel minder warm en verrassend dan de twee voorgangers.

De films rondom beertje Paddington zijn kijkvoer voor de hele familie. Met een beetje actie, veel nostalgie en een aandoenlijke beer is het weer een feest voor het oog. De film begint met een spannende scène: een nog heel jonge Paddington probeert een glanzende sinaasappel te pakken van een tak die vervaarlijk boven een ravijn hangt. De tak breekt en Paddington valt in een kolkende rivier. Hij wordt gered door een beer die hij tante Lucy noemt. Daarna schiet de film naar het heden als Paddington in Londen woont en een alarmerend bericht krijgt van de moeder-overste van het tehuis voor beren in Peru. Er is iets mis met tante Lucy. Paddington en het gezin Brown gaan meteen op pad.

El Dorado
Het grootste deel van deze film speelt zich af in het Amazonegebied. Dat maakt het geheel iets minder warm dan het knusse Londen dat soms iets van een prentenboek had. Daar komt meer spanning en actie voor in de plaats, met een zoektocht naar de goudstad El Dorado, vogelspinnen, watervallen, lama’s en een non met een dubbele agenda. De avonturen geven ruimte voor verwijzingen naar andere films. Zoals bijvoorbeeld het lied met een non dat zo in ‘The sound of music’ had kunnen zitten. En Paddington moet rennen om een rollende steen voor te blijven, net zoals Indiana Jones dat moest in ‘Raiders of the lost Ark’. Het zorgt voor een vermakelijke film die weliswaar wat warmte mist, maar dat goedmaakt met extra avontuur en humor.