Closing the ring (2008)
"Ik ben voor eeuwig de jouwe." Heerlijk om te horen, maar is het ook haalbaar? Als je partner overlijdt, mag je die belofte dan breken of niet? Over dit vraagstuk gaat 'Closing the ring' van regisseur Richard Attenborough, waarin de vondst van een ring in Ierland oude wonden openrijt in Amerika.
Het is 1991 en de Amerikaanse Ethel (Shirley MacLaine) lijkt niet echt rouwig als haar man Chuck overlijdt. Oude vriend Jack (Christopher Plummer) weet wel waarom: Ethels echte liefde was Teddy, die in WO II is gecrasht boven Ierland. Als een 'gentlemen's agreement' had Teddy aan gezamenlijke vriend Chuck gevraagd voor Ethel te zorgen, wat resulteerde in een liefdeloos huwelijk van vijftig jaar. Ondertussen stuiten in de ruige natuur rondom Belfast brompot Michael Quinlan (Pete Postlethwaite) en zijn jonge helper Jimmy (Martin McCann) op het wrak van Teddy's bommenwerper, en nog belangrijker, op zijn trouwring. Als Jimmy naar Amerika belt om Ethel dit te vertellen, komt het verleden in alle hevigheid bij haar naar boven: toen zij nog jong was (gespeeld door Mischa Barton) en ze eeuwige trouw beloofde aan droomman Teddy (Stephen Amell). Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt, maar die van Ethel lijken na een halve eeuw juist opengereten te worden...
Richard Attenborough
De regisseur van 'Closing the ring' is Richard Attenborough - een man die al zolang in het vak zit dat je hem minstens 150 jaar zou schatten. Bijna goed: in augustus viert deze lord zijn 85ste verjaardag. Hij maakte zijn acteerdebuut in 1942 en heeft sinds 1969 ook regelmatig in de regisseursstoel plaatsgenomen. 'Closing the ring' is zijn twaalfde film, dus de man heeft wel enige ervaring. Attenborough weet hoe hij een verhaal moet vertellen, de bijna twee uur die 'Closing the ring' duurt zijn dan ook geen enkel probleem om door te komen. En tegenover veteraanacteurs Shirley MacLaine en Christopher Plummer houden een halve eeuw jongere collega's als Mischa Barton (bekend van de serie 'The O.C.') en Neve Campbell zich prima staande. Het verhaal ontspint zich rustig, met keurig getimede onthullingen en obstakels die overwonnen moeten worden. Het realistisch neergezette tijdsbeeld van het Amerika én Ierland van respectievelijk de jaren veertig én negentig complementeren de film.
Er ontbreekt iets
Er is niks mis met 'Closing the ring', en dat is wat ons een beetje dwars zit. 'Niks mis mee' is ook wat je over Ethels uiteindelijke huwelijkspartner Chuck kunt zeggen. Alles zit erop en eraan, maar het mist die jeu die echte indruk maakt. En Attenborough kan wél echte indruk maken, getuige monumentale films als 'A bridge too far', 'Ghandi' en 'Cry freedom'. Als kijker werd je echt uit je sokken geblazen door de emotionele impact van deze films. 'Closing the ring' doet dat nauwelijks, en de belangrijkste oorzaak hiervan is de hokjesgeest van de film: in plaats van 'ronde' mensen die hun goede en slechte kanten hebben, blijven ze hier steken in typetjes als 'treurende weduwe', 'Ierse brompot' en 'beste vriend'. Ze worden allen keurig ingevuld, maar een beetje mens is meer dan een karakterisering, en dat laat de film niet zien. Neem nu Ethels grote liefde Teddy. Deze jongen is zulk een rechtschapen goedzak dat je als kijker haast verwacht dat hij over water kan lopen. Begrijp ons niet verkeerd; het is goed om een goed mens te zijn, maar Teddy is zo onwaarschijnlijk nobel, dat je het predikaat 'mens' haast niet meer op hem kan plakken.
Bartons borsten
Van de dingen uit 'Closing the ring' die je je na afloop vooral herinnert is het de vraag of dat wel de bedoeling is. Zo laat Mischa Barton in twee scènes erg pontificaal en zonder dringende reden haar borsten zien. Onze gedachten gingen uit naar Halle Berry, die in 'Swordfish' ook een volkomen onnodige topless-scène had. Zij kreeg daar een bonus voor van 500.000 dollar. Hoeveel zouden Bartons borsten waard zijn? En de trouwring van Ethel en Teddy houdt zoveel gemoederen bezig in de film, dat je onwillekeurig denkt aan het exemplaar uit de wél gedenkwaardige 'The lord of the rings'-films: "One ring to rule them all..."
Keurig uitgewerkt
Schrijver Peter Woodward baseerde zijn verhaal op een krantenknipsel uit de jaren negentig, over een trouwring die werd gevonden op de plek waar vijftig jaar daarvoor een bommenwerper was neergestort. Hij verzon de rest eromheen, met als belangrijkste thema de worsteling met de 'Ik ben voor eeuwig de jouwe'-belofte. Het is moeilijk die te breken, zelfs als die ander sterft en jij nog een heel leven voor je hebt. Een interessant gegeven, en nogmaals: keurig uitgewerkt. Maar door het keurige kan de kijker niet meer liefde voor de film opbrengen dan de twee uur die 'Closing the ring' duurt.
Het is 1991 en de Amerikaanse Ethel (Shirley MacLaine) lijkt niet echt rouwig als haar man Chuck overlijdt. Oude vriend Jack (Christopher Plummer) weet wel waarom: Ethels echte liefde was Teddy, die in WO II is gecrasht boven Ierland. Als een 'gentlemen's agreement' had Teddy aan gezamenlijke vriend Chuck gevraagd voor Ethel te zorgen, wat resulteerde in een liefdeloos huwelijk van vijftig jaar. Ondertussen stuiten in de ruige natuur rondom Belfast brompot Michael Quinlan (Pete Postlethwaite) en zijn jonge helper Jimmy (Martin McCann) op het wrak van Teddy's bommenwerper, en nog belangrijker, op zijn trouwring. Als Jimmy naar Amerika belt om Ethel dit te vertellen, komt het verleden in alle hevigheid bij haar naar boven: toen zij nog jong was (gespeeld door Mischa Barton) en ze eeuwige trouw beloofde aan droomman Teddy (Stephen Amell). Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt, maar die van Ethel lijken na een halve eeuw juist opengereten te worden...
Richard Attenborough
De regisseur van 'Closing the ring' is Richard Attenborough - een man die al zolang in het vak zit dat je hem minstens 150 jaar zou schatten. Bijna goed: in augustus viert deze lord zijn 85ste verjaardag. Hij maakte zijn acteerdebuut in 1942 en heeft sinds 1969 ook regelmatig in de regisseursstoel plaatsgenomen. 'Closing the ring' is zijn twaalfde film, dus de man heeft wel enige ervaring. Attenborough weet hoe hij een verhaal moet vertellen, de bijna twee uur die 'Closing the ring' duurt zijn dan ook geen enkel probleem om door te komen. En tegenover veteraanacteurs Shirley MacLaine en Christopher Plummer houden een halve eeuw jongere collega's als Mischa Barton (bekend van de serie 'The O.C.') en Neve Campbell zich prima staande. Het verhaal ontspint zich rustig, met keurig getimede onthullingen en obstakels die overwonnen moeten worden. Het realistisch neergezette tijdsbeeld van het Amerika én Ierland van respectievelijk de jaren veertig én negentig complementeren de film.
Er ontbreekt iets
Er is niks mis met 'Closing the ring', en dat is wat ons een beetje dwars zit. 'Niks mis mee' is ook wat je over Ethels uiteindelijke huwelijkspartner Chuck kunt zeggen. Alles zit erop en eraan, maar het mist die jeu die echte indruk maakt. En Attenborough kan wél echte indruk maken, getuige monumentale films als 'A bridge too far', 'Ghandi' en 'Cry freedom'. Als kijker werd je echt uit je sokken geblazen door de emotionele impact van deze films. 'Closing the ring' doet dat nauwelijks, en de belangrijkste oorzaak hiervan is de hokjesgeest van de film: in plaats van 'ronde' mensen die hun goede en slechte kanten hebben, blijven ze hier steken in typetjes als 'treurende weduwe', 'Ierse brompot' en 'beste vriend'. Ze worden allen keurig ingevuld, maar een beetje mens is meer dan een karakterisering, en dat laat de film niet zien. Neem nu Ethels grote liefde Teddy. Deze jongen is zulk een rechtschapen goedzak dat je als kijker haast verwacht dat hij over water kan lopen. Begrijp ons niet verkeerd; het is goed om een goed mens te zijn, maar Teddy is zo onwaarschijnlijk nobel, dat je het predikaat 'mens' haast niet meer op hem kan plakken.
Bartons borsten
Van de dingen uit 'Closing the ring' die je je na afloop vooral herinnert is het de vraag of dat wel de bedoeling is. Zo laat Mischa Barton in twee scènes erg pontificaal en zonder dringende reden haar borsten zien. Onze gedachten gingen uit naar Halle Berry, die in 'Swordfish' ook een volkomen onnodige topless-scène had. Zij kreeg daar een bonus voor van 500.000 dollar. Hoeveel zouden Bartons borsten waard zijn? En de trouwring van Ethel en Teddy houdt zoveel gemoederen bezig in de film, dat je onwillekeurig denkt aan het exemplaar uit de wél gedenkwaardige 'The lord of the rings'-films: "One ring to rule them all..."
Keurig uitgewerkt
Schrijver Peter Woodward baseerde zijn verhaal op een krantenknipsel uit de jaren negentig, over een trouwring die werd gevonden op de plek waar vijftig jaar daarvoor een bommenwerper was neergestort. Hij verzon de rest eromheen, met als belangrijkste thema de worsteling met de 'Ik ben voor eeuwig de jouwe'-belofte. Het is moeilijk die te breken, zelfs als die ander sterft en jij nog een heel leven voor je hebt. Een interessant gegeven, en nogmaals: keurig uitgewerkt. Maar door het keurige kan de kijker niet meer liefde voor de film opbrengen dan de twee uur die 'Closing the ring' duurt.
gerelateerde films
-
The remains of the day
Drama, Romantiek met o.a. Anthony Hopkins, ...
-
Away from her
Drama, Romantiek met o.a. Julie Christie, ... -
The other end of the line
Drama, Komedie, Romantiek met o.a. Shriya Saran, ...
Vandaag op TV
-
20:00 | RTL 7 -
22:30 | NET 5 -
23:35 | RTL 8
