Ladri di biciclette (1948)

Het schoolvoorbeeld van de neorealistische film. In dit genre wordt de gewone man geportretteerd en zit vaak de impliciete boodschap dat de rijkdom op de wereld beter zou moeten worden verdeeld. In dit geval volgen we een man op zoek naar een baan. Er zijn heel veel werkzoekenden voor de weinige baantjes die worden verdeeld. Dus als Ricci (Lamberto Maggiorani, die nooit eerder had geacteerd) hoort dat er een baan is voor iemand met een fiets, meldt hij zich meteen aan, ook al heeft hij helemaal geen fiets omdat hij die heeft beleend bij de lommerd. Zijn vrouw haalt de lakens van de bedden en met het geld dat ze daarvoor krijgen, kan het rijwiel worden teruggehaald. Ricci wordt filmposterplakker en fietst door de stad. Maar dan wordt zijn ijzeren ros gestolen. Samen met zijn zoontje gaat hij er wanhopig naar op zoek. 'Ladri di biciclette' heeft een zeer ontroerend eind. Een mooi en eerlijk portret en een klassieker uit de filmgeschiedenis.