22 mei (2011)

Amper twee maanden na de schietpartij in Alphen aan den Rijn verschijnt de Vlaamse film '22 mei', over een bomaanslag op een winkelcentrum en de daaropvolgende mentale zoektocht naar schuld en verantwoordelijkheid.

Sam (Sam Louwyck) is een gescheiden man van rond de veertig. Hij woont alleen in een klein flatje en werkt 's morgens een vast ochtendritueel af voor hij naar zijn werk vertrekt. Hij is beveiligingsman bij een winkelcentrum waar hij zijn ronde maakt of bij een van de ingangen de wacht houdt. Een rustig baantje, tot er op een dag een enorme explosie plaatsvindt. Sam wordt met ladingen wegschietend puin de straat opgeblazen, maar hervindt zichzelf en snelt naar binnen om te proberen mensen te redden. Na een tijdje wordt de ellende die hij ziet hem te veel en dan rent hij naar buiten, de straat uit, de stad door, weg, weg, weg... Dwalend door desolate buitenwijken, met lege straten vol graffiti, wordt Sam in gedachten geconfronteerd met het drama dat zich even tevoren afspeelde. Hij ziet de slachtoffers voor zich; de klanten, de winkeliers, een enkele leverancier en ook de dader van de bomaanslag, Nico De Geest (Titus De Voogdt). Sam wordt gedwongen na te denken over wat hij die dag heeft gezien. Had hij de jonge dader niet kunnen tegenhouden?

Hallucinerend
De Belgische regisseur Koen Mortier debuteerde in 2007 zeer succesvol met de opvallende komedie 'Ex drummer', naar een boek van Herman Brusselmans. Het scenario van '22 mei' komt echter geheel uit Mortiers eigen koker. Voor dit onconventionele drama heeft hij de verhaalstructuur deels losgelaten en gemengd met een vervreemdende 'stream of consciousness', hallucinerende beelden en dito muziek. De cast van 'Ex drummer' heeft hij wel voor een deel overgenomen, waarbij vooral hoofdrolspeler Sam Louwyck in het oog springt. Louwyck is ook bekend als Windman uit 'Anyway the wind blows' en is vanaf donderdag tevens te zien in de Vlaamse misdaadfilm 'Rundskop'. Mortier mag dan een verwarrende vertelwijze hebben, zijn in slowmotion getoonde explosie is van een bewonderenswaardige schoonheid. Zijn boodschap lijkt te zijn dat een samenleving nooit voor honderd procent te beveiligen is. Ook al staat er een bewaker voor de deur, het gevaar is niet altijd te herkennen. De actualiteit lijkt hem hierin gelijk te geven.