Weekend (2012)

De Brit Andrew Haigh werkte eerder mee aan grote films als 'Gladiator', maar regisseert nu zelf. Met 'Weekend' levert hij een intiem, universeel en geloofwaardig liefdesverhaal af over twee jonge mannen die verliefd worden.

De jonge badmeester Russell (Tom Cullen) zoekt op vrijdagavond een groep vrienden op om samen met flink wat drank het weekend voor geopend te verklaren. Aan het eind van de avond gaat hij echter niet direct naar huis, maar naar een nachtclub. Daar pikt hij de aantrekkelijke Glen (Chris New) op voor een onenightstand. De volgende ochtend kan Russell zich niet alle details van die nacht herinneren, maar Glen dwingt hem erover na te denken. Met een microfoon en een bandje stelt hij Russell allerlei vragen over hun ontmoeting en de intimiteiten die volgden. Het is voor een kunstproject over homoseksualiteit, zegt Glen, maar Russell voelt zich toch niet helemaal op zijn gemak, omdat hij nog niet voor iedereen uit de kast is. Ze praten over hun oude liefdes, hun jeugd, liefde en seks. Deze liefde voor één nacht strekt zich vervolgens uit over het hele weekend, waarin de twee steeds nader tot elkaar komen. Lastig alleen dat Glen laat weten dat hij direct na het weekend naar Amerika vertrekt. Voor twee jaar!

Gewaagde rollen
Voor Andrew Haigh is 'Weekend' zijn tweede speelfilm als regisseur, na tien jaar als editor te hebben gewerkt. 'Weekend' krijgt aanzienlijk betere kritieken dan Haighs regiedebuut 'Greek Pete' uit 2009, en wordt in gaykringen bejubeld. De film is echter niet alleen voor homo's interessant. De ontluikende liefde tussen twee jonge mensen is hier heel realistisch in beeld gebracht, op een intieme manier. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Russells appartement op de veertiende verdieping van een flat in Nottingham. Russell en Glen brengen het weekend door met drank, drugs, seks en conversatie. Hoofdrolspelers Tom Cullen en Chris New zijn beiden te zien met een driedagenbaardje, zijn relatief onervaren en zitten pas een paar jaar in het vak. Toch verrassen ze met knappe, gewaagde rollen. Alle andere personages vervullen slechts kleine bijrollen. Het verhaal is universeel, maar blijft helaas wat statisch.