Aznavour: Le recard de Charles (2021)

De Frans-Armeense zanger Charles Aznavour trad aanvankelijk alleen in Parijs op, maar toen Edith Piaf hem in de jaren veertig hoorde zingen, kwam zijn carrière pas echt op gang. Ze nam hem mee op tournee naar de Verenigde Staten en een langdurig verblijf in Canada vestigde zijn naam als artiest. Het was Piaf die Aznavour een camera had gegeven, waarmee hij de wereld op beeld kon vastleggen. Zijn reizen naar Amerika, Noord-Afrika, Azië en alle andere plekken waar hij kwam, werden door ‘de Franse Frank Sinatra’ gefilmd. Regisseur Marc di Domenico kwam in de latere jaren van diens leven geregeld bij Aznavour thuis en ontdekte daar een kamer vol filmspoelen. Er ging voor hem een wereld open vol geschiedenis, muziek en nostalgie. Samen met de in 2018 overleden Aznavour stelde de regisseur uit dat rijke beeldmateriaal deze film samen.

Drie echtgenotes
De charmante Aznavour filmde niet alleen zijn tournees en zijn verblijf in talloze wereldsteden, maar ook zijn persoonlijke leven. Zo komen zijn drie achtereenvolgende echtgenotes ook aan bod: thuis, op tournee en op vakantie, waarbij vooral de twintig jaar jongere Zweedse Ulla Thorsell veel in beeld verschijnt. Uiteraard zit er ook beeldmateriaal bij dat niet door Aznavour zelf is gefilmd; de zanger beklom immers veelvuldig het podium en acteerde in tientallen films. Deze documentaire is niet per se zeer opzienbarend en kan in krap anderhalf uur nauwelijks recht doen aan het enorme oeuvre van meer dan duizend liedjes dat Aznavour schreef. Maar ‘Aznavour: Le regard de Charles’ biedt wel een heerlijk nostalgisch beeld van de wereld in de jaren veertig, vijftig en zestig. De melancholie uit zijn muziek zit zeker ook in deze film.