Gogo (2021)

Documentaires over scho- len doen het vaak goed; wellicht omdat iedereen zich erin kan herkennen. Zo’n twintig jaar geleden was ‘Être et avoir’, over een Frans platte- landsschooltje, een enorme filmhuishit. Vijf jaar geleden trok ‘De kinderen van juf Kiet’ alle aandacht op het IDFA. En een jaar geleden werd de do- cuserie ‘Klassen’ goed beke- ken en hoog gewaardeerd. Voor ‘Gogo’ trok de Franse filmmaker Pascal Plisson naar een dorpje in het westen van Kenia om de oudste scholier ter wereld te volgen. De 94- jarige Priscilla Sitienei, bij haar 3 kinderen, 22 kleinkinderen en 53 achterkleinkinderen beter bekend als Gogo, zit daar bij juf Leonida in de exa- menklas van de basisschool, die als slogan heeft ‘Today we learn, tomorrow we lead’. Een mooie ambitie voor Gogo.

Motiveren
In haar jeugd kreeg Gogo geen kans om naar school te gaan; haar vader vond het vee belangrijker. Nu Gogo oud is realiseert ze zich dat er nog steeds meisjes zijn die niet naar school gaan. Om hen te motiveren, besloot ze enkele jaren terug met zes achterkleindochters mee naar school te gaan. We zien Gogo achter in een pick-uptruck naar de kostschool rijden, haar bed in de slaapzaal opzoeken en in haar schooluniform in de klas zitten. Ze leert er o.a. rekenen en Engels, maar ook het be- noemen van de verschillende delen van het lichaam, en dat voor een vrouw die haar hele leven vroedvrouw is geweest. ‘Gogo’ is een vermakelijke en aandoenlijke film met een mooie boodschap over het belang van onderwijs voor meisjes.