A man and a camera (2021)

Hendrikx won vijf jaar geleden diverse prijzen, waaronder de IDFA-juryprijs, voor zijn documentaire ‘Stranger in paradise’. Daarin vertelt hij als een schoolmeester zojuist in Europa aangekomen asielzoekers heel openhartig de schokkende waarheid over hun gebrekkige kansen op geluk en fortuin in hun nieuwe thuisland. In ‘A man and a camera’ slaagt hij erin om zelf de alom aanwezige figuur in zijn eigen film te worden, zonder dat hij ook maar één ogenblik te zien of te horen is. Hij bereikt dit op een eenvoudige en zeer doeltreffende wijze: hij loopt met zijn camera rond en belt aan bij willekeurige adressen in een (Fries) plaatsje. Daarbij filmt hij de openzwaaiende deur en de bewoner, maar hij zegt geen woord.

Wat moet dat?
De reacties van de betreffende bewoners op deze ongenode zwijgende gast lopen uiteen van verbazing, schuchterheid en nieuwsgierigheid tot boos-heid en agressie of juist vriendelijkheid en gastvrijheid. Mensen weten niet waar hij voor komt, en dat is dus in veel gevallen het eerste waar ze naar vragen: “Wat is hier
de bedoeling van?” Maar Hendrikx houdt zijn lippen stijf op elkaar. Dat is het moment dat mensen zelf een invulling aan zijn komst gaan geven.
Ze suggereren dat hij niet kan praten of niet mág praten.Ze denken dat hij voor een tv-programma komt, of ze vinden hem een verdacht persoon. De een mept er zelfs op los, de ander belt de poli-tie, maar herhaaldelijk wordt de man met de camera uitgenodigd binnen te komen voor een kopje koffie en wat aanspraak. Hendrikx legt op geniale en gedurfde wijze vragen bloot over films maken, de invloed van de camera, medemenselijkheid en de macht van de stilte.