Wild port of Europe (2022)

Na het grote succes van ‘De nieuwe wildernis’ over de Oostvaardersplassen is het aantal natuurfilms van Nederlandse bodem rap toegenomen. We zagen al de flora en (vooral) fauna op de Wadden en de Veluwe, maar ook op plekken waar je weinig leven zou verwachten, zoals in de binnenstad van Amsterdam. ‘Wild port of Europe’ gaat ook over onverwachte natuur. We zien het leven in, boven en rond de haven van Rotterdam, de grootste van Europa. De film is dan ook op zijn sterkst als een egel voorbijkomt met rokende schoorstenen op de achtergrond of als een torenvalk blijkt te nestelen op de eindeloze rijen containers. Een duidelijke structuur heeft ‘Wild port of Europe’ niet. We gaan van dier naar dier, al heeft de eerdergenoemde egel wel de hoofdrol. Met name de beelden van kleine egeltjes met lichtroze teentjes hebben een hoog schattigheidsniveau. Verder is het vooral indrukwekkend om te zien hoeveel leven er is. We zien veel zeehonden die het blijkbaar prima doen in het drukbevaren water, honderden Chinese wolhandkrabben die de muur van een sluis beklimmen, bunzingjongen die voor het eerst op konijnenjacht gaan en een enorme vlucht lepelaars.Het zijn niet de meest bijzondere dieren of meest bijzondere scènes. Maar sommige scènes worden opgetild naar een hoger plan door de muziek van Eric Vloeimans, die fraai een dans van zee- meeuwen begeleidt en de tocht van de Chinese wolhandkrabben extra heroïsch maakt. Jammer dat de bood- schap tegen vervuiling en inperking van de ruimte voor dieren er aan het eind van de film zo doorgedrukt wordt. Vooral omdat het in tegenspraak is met wat we eerder in beeld hebben gezien: dieren die zich volledig aan de situatie hebben aangepast.